Fylkir - 01.05.1920, Blaðsíða 148

148
Watt skólanum. Dvaldi eg þar þé fram yfir nýár. En 20.
1896 fór eg þaðan til Lundúna. Hafði talað við yfirmenn raf'
magns félaganna í Edinborg og Glasgow, sem tilboðin höfðu
gert. Pótti þeim ekki vænlegt að setja upp rafljósastöð í Reyk)a'
vík, ef Reykvíkingar vildu ekki sjálfir hætta fé sínu til þess. Greifl'
sem eg ritaði frá Edinborg og sem birtist í »Fjallkonunfl|<:’
þann sama vetur, sýnir hvernig eg leit þá á málið og fra111'
tíð þess.
Eftir talsverða örðugleika komst eg að atvinnu í Lundúnaborg'
fyrst við útleggingar, þá á læknisrannsókna stofu á nr. 74 Alders'
gate E. C.; hafði eg þar ofan af fyrir mér lengst af, þar til
fékk bréf, vorið 1897, frá T. G., formanni rafmagns nefndarinnar
í Reykjavík, er tilkynti mér, að rafmagnsnefndin hefði »snúið sef
að öðrum«. Pessi orðsending var mér skiljanleg af íslenzkum blðð'
um og af viðtali, sem eg hafði átt við þá Einar Renediktsson
John Mitchel, lögfræðing og »company promoter*. Eg vissi þe£
ar, að Einar hafði selt (enskum eða írskum manni) réttindi ÞalJ'
er faðir hans kvaðst eiga í Elliðaánum, en sjálfur hafði ha11*1
keypt sér prentsmiðju og stofnað blaðið »Dagskrá«, og var W
inn að gefa sig við stjórnmálum. Reykjavík voru því svo gott sef*1
bundnar hendur hvað raflýsingu snerti. Ennfremur voru nýar
stefnur að ryðja sér þar til rúms. Valtýr Guðmundsson var ko^
inn upp sem leiðandi stjarna, og var farinn að flytja náðarb0^
skap sinn, sem hafði einkum hafsíma lagningu frá ísland'
brezku eyarinnar Hjaltland fyrir takmark. Alþingi tók því feg'11
hendi, og ánafnaði þá þegar, að mig minnir, styrk, sem greioa
skyldi Stóra Norræna félaginu. Af þessu hvoru tveggja sá eg. a
rafmagnsmálið var í bráðina dauðadæmt. Reykjavík hafði forka
að því, — og mér um leið. Og til að láta rafmagnsnefndin3
Reykjavík og bæarbúa vita, að eg hefði fengið tilkynningn11 ’
skrifaði eg stutta grein, 12. maí, að mig minnir, sem vinur nhfl ^
Valderhar Ásmundsson, birti í blaði sínu, »Fjallkonan«. Efl ^
því búnu bjóst eg frá Lundúnum, því eg hafði ekki skap h*
vera þar lengur, þegar erindi mínu þar, hvað Reykjavík sn
ert'i