Fylkir - 01.05.1920, Qupperneq 145

145
s*iðju félagsins, The Bernstein Electric Comp., alt þar til í maí
^ánuði s. á. Hinn 12. júlí s. á. fór eg frá Boston, og næsta dag
^eð Þingvallaskipinu >Hekla« áleiðis til Kaupm.hafnar og íslands.
011 þau ár, sem eg var í Canada og Bandarikjum Norður-
^Heríku bar eg nafnið Anderson; tók mér það sem eigin nafn
yrsta árið, sem eg var í Canada, af því frændi minn, Jóhannes
^rngrfmsson, hafði tekið sér það nafn og gerst þarlendur þegn.
ótt' Canada mönnum nafnið Bjarnason og eins Arngrímsson
* °f örðugt í munni, og afbökuðu hvort tveggja, ef þeir reyndu
0 bera þau fram; gerðu Bjarnason að Barnason og Arngríms-
s°n að Orindstone! Engan peningastyrk fékk eg frá því opin-
era til að stunda nám þar vestra; aflaði mér þeirra sjálfur með
nytsömu erfiði á sumrum, og lifði spart á vetrum. En Canada
^erin veittu mér oftast eins góð tækifæri til að framast, eins og
SlnUm eigin landsmönnum; vildu sjá til hvers eg dygði og gefa
°Ss íslendingum greiðan veg til að verða oss sjálfum og þjóð-
’ntl' til gagns og sóma. Eitt sinn sendi ríkismaðurinn Macalla í
• Catharines mér 40 (fjðrutíu) dollara til að geta aflokið prófi
1. háskólann í Toronto.
, Bandaríkjunum átti eg fyrst í stað örðugt framkomu, því eg
U,Tl þangað blásnauður að öðru en fræðibókum frá skóla árum
. lnurn. En þekking mín á íslenzku og þeim fræðum, sem eg
hafð
°' lært í Canada, opnaði mér aðgang til lærðra manna og til
^v"inu, sem alls ólærðir menn gátu ekki fengið, því Ameríkan-
’ e'ns og Canada naenn, meta dugnað meir en langfeðgatal og
r Ur,dum meir en peninga; — vissu að eg hafði með eigin erfiði
"lér veg, og að enginn íslendingur hafði farið þar þá leið
Ur< Jafnvel íslendingar í Manitoba viðurkendu, að eg hefði
ðar námsgáfur — þó sumum þeirra þætti eg þar óþarfur og
^^iiingum til skammara, sbr. »Lögberg« 1888. Eg hafði fyrst-
ar *stendinga þar aflað mér háskólamentunar; og hafði þó, þeg-
j eg fór vestur héðan, engrar tilsagnar notið nema í kristnum
dum hér á Möðruvöllum og einn vetur hjá séra Jónasi Bjarn-