Óðinn - 01.01.1936, Blaðsíða 67

Ó Ð I N N
67
Foreldrar Guðmundar bjuggu um 30 ára skeið á
Staðarhóli. Móðir Guðmundar, Helga, var komin af
hinni alkunnu Dalaætt, og var faðir hennar bróðir
Þorvalds í Dölum. Hún var annáluð gáfukona og
vel hagmælt Börn þeirra Lofts og Helgu voru 10,
en auk þeirra tvö hálfsystkini. Var Guðmundur yngst-
ur þeirra systkina og er nú einn eftir á lífi.
Á Möðruvallaskóla segist Guðmundur hafa kcmist
þannig, að hann samdi við Jón Guðmundsson, þá
bónda á Möðruvöllum og ráðsmann skólans, að vinna
hjá honum um vorið og sumarið, en hann legði hon-
um svo alt til yfir námstímann á skólanum næsta
vetur. En sumarið milli námsvetranna var Guðmund-
ur austur á Mjóafirði við sjómensku. Á Hólaskóla las
hann fyrir báða bekki á einu ári. Og við burtfararpróf á
báðum skólunum hlaut hann 1. eink., og hafði hann
kostað nám sitt á báðum skólunum að öllu leyti sjáifur.
Á 65 ára afmæli Guðmundar síðastl. vetur flutti
»Bankablaðið« grein um hann, og fylgir hún hjer
á eftir:
Guðmundur Loftsson, bankafulltrúi, varð 65 ára
þann 14. marts síðastliðinn. — Hann er sá maður,
sem lengst hefur starfað við Landsbankann, kom þang-
að 1906 og á því 30 ára starfsafmæli á þessu ári.
Guðmundur er fæddur á Staðarhóli í Siglufirði
14. marts 1871. 14 ára gamall fór hann að heiman og
stundaði allskonar vinnu, og var hugurinn allur, að
komast til menta, en auðvitað hafði hann ekkert
annað en sína éigin vinnu til þess að komast áfram
með. — Ungur gekk hann þó á Möðruvallaskólann,
og síðan lauk hann og prófi á búnaðarskólanum á
Hólum. Gerðist hann um skeið kennari við Hólaskóla,
en eftir það gekk hann á verslunarskóla í Kaup-
mannahöfn og lauk alstaðar prófum með ágætum
vitnisburðum. Síðan var hann bókhaldari við verslun,
og þótti í báðum stöðum hinn nýtasti maður. Árið
1906 var hann ráðinn starfsmaður Landsbankans.
Hefur hann gegnt þar ýmsum trúnaðarstörfum, verið
settur bankagjaldkeri, skipaður útibússtjóri á Eskifirði,
skrifstofustjóri o. m. fl., er nú fulltrúi í Veðdeild
bankans. — Jeg hygg, að enginn bankamaður hafi
unnið svo alhliða starf sem Guðmundur, enda bankinn
fámennur og lítill, er hann kom þangað, en nú orðinn
stór banki með fjölda starfsmanna og deilda.
Eins og geta má nærri hefur Guðmundur haft ýms
önnur störf með höndum, jafnhliða sínu aðalstarfi, því
að hann er mjög fjölhæfur maður og starfsglaður.
Hann hefur verið settur sýslumaður, kennari við skóla
hjer, organisti og einn af fremstu mönnum Góð-
templara reglunnar, enda er hann einlægur og trúr
bindindismaður. En hann hefur þann góða kost fram
yfir ýmsa aðra templara, að vera umburðarlyndur og
ofstækislaus; hann getur ætíð glaðst með glöðum,
jafnvel þótt Bakkus gamli hafi Iyft sumum upp úr
drunganum. Hann hefur, þrátt fyrir sína lífsskoðun,
sem er sú, að vín sje óholt, getað skilið það, að hóf-
lega drukkið vín gleður hjörtu, sem annars finna
litla gleði í lífinu. Þótt Guðmundi hafi lánast að hafa
þá skapsmuni, er hefja sig upp yfir óþægindi lífsins,
þá hefir hann líka haft það vit og skilning, að gleyma
því ekki, að það er svo langt frá því, að allir sjeu
jafn sterkir á orustuvelli lífsins. Jeg held að jeg hafi
aldrei þekt mann, sem hefur viljað reynast vinum
sínum og raunar öllum mönnum betur en Guðmundur
Loftsson. Þar hefur ekki verið unnið með hangandi
hendi. Um þetta munu allir, sem Guðmund þekkja,
vera sammála mjer. Sama má segja um alúð hans
við þau verk, sem honum hafa verið falin. — Trúari
þjón mun bankinn aldrei eignast, og væri óskandi að
yngri starfsmenn bankans tækju hann sjer til fyrirmyndar.
Á fyrri árum, meðan fátt var um starfsmenn og oft
mikið að gera, voru þeir límar ótaldir, sem Guð-
mundur sat við vinnu sína eftir að flestir aðrir voru
farnir úr bankanum. Það er áreiðanlegt, að Guðmund-
ur Loftsson hugsar ætíð fyrst og fremst um hag
þeirrar stofnunar, er hann vinnur fyrir. — Þegar
bruninn mikli varð árið 1915, gekk hann svo vel fram
við björgun í bankanum, að húsbændum hans fanst
ásfæða til þess að sýna honum sjerstakt þakklæti
fyrir það. —
Jeg held, að allir þeir, sem þekkja Guðmund, muni
vilja taka undir með mjer, er jeg Iýk þessum orðum
mínum með því að segja, að mjer virðist hann með
allri sinni framkomu og lífi hafa sannað hin gull-
fallegu orð Björnsons: »Der bra Folk gaar, der er
Guds Veje«. Þ.
Við blaðalestur.
Hryggur jeg les um, hve lýður
lands vors sje gerspiltur orðinn,
íhald og framsókn og einnig
alþýðuflokkur og bolsar.
Aftur með ánaegju les jeg
útfararminningar blaða:
Alt er það ágætis fólk,
hið unga og gamla, sem deyr.