Óðinn - 01.01.1936, Blaðsíða 12

12
Ó Ð I N N
Tveir hinir fyrstnefndu eru kvæntir, farnir að búa,
og gefa góðar vonir um að verða nýtir bændur.
Hinir synirnir 5 vinna að búi í Víkum með móður
sinni og er Karl fyrirvinnan, talinn smiður góður og
mannsefni mikið.
Jörðina Víkur, sem var kirkjueign, keypti Arni,
húsaði hana prýðilega, enda viðarreki nægur til bygg-‘
inga. Sljettaði og jók túnið stórum og girti. Líka
keypti Arni jörðina Mánavík og sameinaði hana
heimajörðinni. Jörðin V/íkur er því nú stórbýli, sann-
nefnt höfuðbóf.
Víkna-heimili hefur nú um langt skeið verið eitt af
mestu myndarbýlum bygðarlagsins, þar sem ríkt hefur
friður, eining og ástríki, samfara góðum efnahag og
sjálfstæði í hvívetna, rausn, höfðingslund, hjálpfýsi og
gestrisni. Og eftir því sem börnunum fjölgaði, eftir
því óx búið að búsmala og öðru, sem til hagsældar
horfði. Arni var því gildur bóndi, vel efnum búinn,
enda hagsýnn og vakandi um hag síns heimilis og
sveitarfjelags. Var hann því til ýmsra mála kvaddur
fyrir bygðarlagið, og hinn besti ráðgjafi og hjálpari
þeirra, sem hans leituðu. Þannig var Árni ótrauður
að styðja til framsækni ýmsa byrjendur í búskap með
hagkvæmum lánsframlögum og ávalt vægur í skila-
kröfum og hinn umlíðunarsamasti ávalt.
Árni og þau hjón bæði voru garpar til vinnu og
allra dáða — sannar manndómsmanneskjur. Hann
kendi snemma gigtar vegna slits, en hlífði sjer ekki
að heldur. Árni var maður vel greindur, glaðvær,
glettinn og kíminn í kunningjahóp og þá oft hrókur
alls fagnaðar. Hann kunni margar kímnisögur, sagði
þær ágætlega og var hagur á að ná orðfæri og rödd
manna og var því oft prýðilega skemtilegur.
Allir, sem þektu Árna í Víkum, — en þannig var
hans ávalt getið —, minnast hans sem eins hins
mætasta manns og nýtasta sonar fósturjarðarinnar.
Og við, sem störfuðum með honum að sveitarmálum,
þökkum honum gott starr og stuðning til framdráttar
sínu sveitarfjelagi. Þökkum honum margar góðar
minningar. Þökkum honum manndóm og höfðings-
Iund.
Fáum sólarhringum áður en Árni í Víkum Ijest á
sjúkrahúsinu á Sauðárkróki, gaf hann því 500 krónur
til ljóslækningadeildar.
Árni var jarðaður frá heimili sínu Víkum að sóknar-
kirkju sinni, Ketu á Skaga, að viðstöddu fjölmenni
hjeraðsbúa.
Á þriöja dag jóla 1935.
B. F. Maffnússon.
Sumar-óður.
Sumardagur! sumardagur,
sæluríkur, dýrðarfagur.
Geislabrot leiftra um lægðir og fjöll,
litauðugt blómskrúð þekur völl.
Sólbjarti sumardagur.
Sumar'kveld! sumarkveld.
Skýin, þau klæðast í purpurafeld.
Hafdjúpið laðandi líkist við blóð,
logar í kveldroðans töfraglóð.
Seiðandi sumarkveld.
Sumarnótt! sumarnótt,
sjúkum og angruðum gefurðu þrótt.
I draumum þú veitir oss dýrðlega sýn,
demanta auðlegð, er glitrandi skín.
Draummilda dýrðarnótt.
Sumartíð! sumartíð.
Söngur í lofti og gróður í hlíð.
Þá virðist oss lífið svo ljómandi bjart,
og lofa svo góðu, og efna svo margt.
Signaða sumartíð.
S. K. Steindóvs.
7
•
Hvaðan jeg kem, eða hvert jeg fer,
jeg hef ekki minsta grun um það.
Jeg veit það eitt, að jeg var og er
visið og fölnað skógarblað.
Sem langt út í geiminn burtu ber
blærinn, um leið og hann flýtir sjer.
Jeg sje ekki framar nein furðulönd,
— freyðandi úthafið dylur sýn.
Jeg vinalaus stend og varpa önd
og veit ekki neitt um gullin mín.
Örlaganornar helköld hönd
hefir mig reyrt í kyngi bönd.
S. K. Steindórs.