Óðinn - 01.01.1936, Blaðsíða 82

82
Ó Ð I N N
stöðinni norskum presti, sjera Hinderly, og ætlaði
hann til Minneapolis. Við áttum samleið til Mankato.
Mjer þótti vænt um þá samfylgd, enda var Mr.
Hinderly hinn skemtilegasti maður og mjer ákaflega
góður. I Tracy hjálpaði hann mjer til að fá rjettan
farseðil og leiðbeiningu. Farseðillinn kostaði 34 doll.,
en jeg þurfti að eins að borga 17 doll. — Jeg fjekk
að vita, að mjer bæri að skifta um lest í Mankato,
og yrði jeg að dvelja þar um daginn, því að sú lest,
sem jeg átti að fara með þaðan, færi fyrst kl. 11 um
kvöldið. — Nú var jeg hress í skapi og tók það sem
góðs vita, að jeg 5 byrjun hefði fengið svo góða sam-
fylgd. — Jeg vildi nota tímann til þess að skoða mig
um í Mankato (frb. Mankeito). Það er bær með
10,000 íbúum, mjög vel bygður, en stendur á sljett-
lendi. Jeg leitaði þar uppi K. F. U. M., og var það
ný og falleg bygging. Jeg hitti þar framkvæmdastjór-
ann, mjög prúðan ungan mann, að nafni Finnley, og
tók hann mjer mjög vel, bauð mjer til miðdegisverðar
og fylgdi mjer um bæinn, að sýna mjer hann. Hann
kynti mig líka ýmsum fjelagsmönnum, og hafði jeg
þarna mjög ánægjulegan dag. Um kvöldið veitti hann
mjer líka kvöldverð, og sat jeg síðan á samtali við
hann, og fræddi hann mig um ýmislegt, sem laut að
starfi og starfsháttum í K. F. U. M. í Ameríku. Hann
ætlaði að fylgja mjer á stöðina. Kl. 10 var barið að
dyrum og inn kom hár og glæsilegur maður. Finnley
spratt upp og fagnaði komumanni. Síðan kynti hann
okkur. Þetta var Mr. Turner, ferða-framkvæmdastjóri
fyrir K. F. U. M. í New-Vork, á leið til sfúdenta-
fundarins. Hann var sænskur að ætt, en fæddur í
Mexico, og nú starfandi í New-Vork. Hann talaði
sænsku ágætlega, og fanst mjer nú að mjer væri vel
borgið. — Svo lögðum vjer af stað á tilsettum tíma.
Hann hafði svefnvagn, og bauð mjer að sofa hjá sjer
um nóttina. Jeg afþakkaði boðið, vildi heldur sitja í
reykingavagninum og lesa um nóttina. Jeg vissi heldur
ekki þá, að heimilt er tveimur að hafa sama rúm í
svefnvagni fyrir sama verð og einn.
í hinum almennu vögnum í Ameríku getur maður
ekki legið, nema þá í hnipri, því að gangurinn í
gegn um miðjan vagninn endilangan er svo breiður,
að það eru að eins sæti fyrir tvo, sinn hvoru megin.
Jeg sat því og var að Iesa mestalla nóttina, og blund-
aði bara við og við í sæti mínu. Kl. 7 komum við
til Omaha í ríkinu Nebraska, og borðuðum þar
morgunverð, því að viðstaða þar var rúmur hálftími.
Svo var haldið áfram til kl. 7 um kvöldið; var afar-
lengi farið eftir Missouri-dalnum, með Missouri-fljótið
á hægri hönd. Dalurinn er rennisljettur, og lágir
skógi vaxnir hálsar báðu megin. Ekki fanst mjer mikið
koma til Missouri-fljótsins, er rennur þarna milli bakka
sinna kolmórautt, með litlu straumfalli. Jeg var að
hugsa um Hjeraðsvötnin, og fanst mjer þau bera
langt af þessu fljóti. —
Mr. Turner var sjerlega skemtilegur maður, og
hafði frá mörgu að segja frá bernsku sinni í Mexico.
— Þegar komið var á járnbrautarstöðina í Kansas-
City, bauð Turner mjer að fylgja mjer til K. F. U. M.,
þar sem jeg gæti verið um nóttina. Járnbrautarstöðin
Iiggur niður við fljótið og er þar höfn mikil, og lágu
á henni mörg skip, stór og smá. En upp yfir stöðina
gnæfir snarbrattur háls, og liggja þar upp trjestigar,
með mörg hundruð þrepum; eftir erfiða göngu var
komið upp á háhæðina og blasti þá eitt ljóshaf við
okkur. Borgin liggur í brekku mikilli, niður í þröngan
dal, sem ekki er meira en ein götubreidd; og þar á
móti rís upp annar háls, þar sem göturnar liggja í
syllum, hver upp af annari. — Það var all-langur
gangur til K. F. U. M. Það er stórt og mikið hús,
9 hæða hátt, og með öll nútímans þægindi. Jeg fjekk
þar herbergi all-gott. — Að skilnaði gaf Turner mjer
nafnspjald sitt og skrifaði á bakið á því leiðbeiningu.
Var þar til tekið, að jeg skyldi næsta morgun kl. 10
fara til ákveðinnar byggingar, þar sem skrifstofur
fundahaldanna voru, og framvísa nafnspjaldinu, og
mundi mjer þá verða leiðbeint á sinn fund, sagði hann.
Næsta morgun fór jeg þangað, sem mjer var til
vísað, og var þar múgur og margmenni fyrir. Undir
eins og jeg sýndi nafnspjaldið, var mjer vísað inn í
geysistóra skrifstofu, með mörgum borðum; sat Turner
við eitt þeirra og tók hjartanlega á móti mjer. Síðan
gaf hann mjer ýmsa aðgöngumiða; einn til hótelsir.s,
þar sem jeg átti að búa, annan til máltíðanna, þriðja
að fundunum. Þegar hann hafði að fullu afgreitt mig,
sendi hann mig í bíl til hótelsins. Þar var svo tekið
á móti mjer, og fjekk jeg þar ágætt herbergi. Hótelið
heitið »Coates House«, og er það eitt stærsta og fín-
asta hótelið í borginni. Þar dvöldu flestir gestir fund-
arins, og þar áttum vjer að borða. — Kl. 2 síðdegis
átti svo fyrsti fundurinn að vera. Jeg spurði mig
fyrir, og fann staðinn, risavaxið hús með mörgum inn-
göngudyrum. Jeg gekk að einum dyrunum og sýndi
dyraverðinum aðgöngumiða minn. Hann var ekki í
gildi við þessar dyr, heldur fjórðu dyr þar frá. Jeg
fór þangað, og fjekk þar inngöngu. Leiðsögumenn
voru á hverju strái, og með hjálp þeirra komst jeg
inn á minn rjetta stað. Jeg sá, að þetta var geysi-
mikið hring-leikhús með stórum hjálmi, og hækkandi
stúkum, og stóru leiksviði niðri á gólfinu. Það tók