Óðinn - 01.01.1936, Blaðsíða 3

Óðinn - 01.01.1936, Blaðsíða 3
Ó Ð I N N 3 Kóngur svaf. Af sinni þungu sorga’ og efa fjötrar sprungu. Ut um geiminn allan sungu ótal raddir sama brag. Sólukerfin, er svifu’ um geima, sömu áttu lög og hreima eins og foss og aldan heima. 011 þau sungu fuglsins lag. Kóngur Iá í dái drauma, dularfullra hugarstrauma hljóma, söngva, fossa og flauma fann hann niða mjúkt í sál. Fór að skilja fuglsins mál: Til er á, sem eilífð heitir, aldrei straumi sínum breytir, aldrei skeið til enda þreytir, ós nje lind þar hvorki finst, þótt þú leitir yst og inst. Ómar frá þeim áar niði eru’ í mínum söngva kliði. Leitir þú að fró og friði, festu blund við sönginn þann. Alla síðast svæfir hann. Uppi’ í lífsins hæstu höllum hljómar alt af söngum snjöllum, sem þar sungnir eru’ af öllum, og við söngva niðinn þann allir fyllast einum vilja, allir lífsins takmark skilja, allir sama sönginn þylja, syngja lof um skaparann einum munni’ um einan hann. Þá er æðsta marki og miði mannsins náð og alheims friði, leyst hver gáta á lífsins sviði. Lengra söguna’ enginn kann. % Þó að út um ýmsa geima æðri, fegri og stærri heima eigi mannsins sál að sveima, samt er lífsins insta þrá algleymisins yndi að ná. Hjeðan dyr eru opnar einar. Einnig dýrin, jurtir, steinar halda sínar brautir beinar, bíða lausnar, er þau fá síðar meir, og svífa þá inn á lífsins æðri sviðin, inn í fagra söngva kliðinn, inn í mikla alheims niðinn og að hinsta marki ná. Hræðstu’ ei lífsins leyndardóma; líttu’ á skraut og fegurð blóma, hlýddu’ á lífsins unaðsóma. Alt, sem hjer á jörðu grær, er í svefnsins dái að dreyma dýrðarveröld nýrra heima. Lífið alt mun áfram streyma, uns það settu marki nær. Vakna kóngur, vertu kátur. Vílið, efinn, böl og grátur læknast, ef þú lífsins gátur leysa biður Mannsins son. Leiðin eina’ um ókunn sundin er af honum sjeð og fundin inn í hæsta helgilundinn. Hann gaf jarðar lífi von. Og í fuglsins ljúfu lögum ljóð frá bernsku sinnar dögum, sömu ljóðin, sem í högum syngur lind við blóm og strá, kóngur hlýddi hljóður á, ótal margt af söngum, sögum, sálma, vers og kvæði. Það voru ný og það voru gömul fræði. Þ. G. Móðurmál. (H. Garborg). Hvað fær hrært við hjartastrengjum? Hvað fær örvað þrek í drengjum? Það er móðurmál. Hvað fær svalað hreldri lundu? Hvað er kærst á gleðistundu? Það er móðurmál. Eins og gullið glæsta, skíra, geymdu þennan arfinn dýra, hið kæra móðurmál. Lát það hljóma ljúft og lengi, lát það bæra hjartastrengi. Heiðra móðurmál. S. K. Steindórs þýddi. £)£>(£)
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94

x

Óðinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Óðinn
https://timarit.is/publication/205

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.