Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Blaðsíða 25
25
loksins alfarinn frá Indlandi 6. jan. 1823 með dönsku
skipi.
A þessari ferð hafði Rask auðgað tungumála-
þekking sína frábærlega. Einkum hafði hann nú
lært til hlítar indversku og persnesku, sem hann
áður hafði kunnað lítið í. Um leið hafði hann safn-
að dýrmætum indverskum og persneskum handrit-
um, sem siðan urðu eign háskólasafnsins og hins
stóra konunglega bókasafns í Höfn og eru enn í
dag prýði þessara safna. Sum af þeim eru skrifuð
á pálmablöð. En hann var orðinn heilsulitill. Lík-
aminnn hafði ekki þolað vosbúðina á þessu langa
ferðalagi, og upp frá þessu tók hann aldrei á heil-
um sjer.
í>að má sjá á ýmsu, að Island og hinir íslenzku
vinir hans hafa ekki liðið honum úr minni á leið-
inni. Á ferð sinni um Finnland hittir hann vondan
veg og grýttan, og líkir hann honum við Lónsheiði
á íslandi. Á leiðinni frá Moskva til Astrakan fer
hann yfir eyðisanda og segir, að þeir sjeu verri en
sandarnir á íslandi. Um Volga segir hann, að það
fljót sje ekki stærra, þar sem hann kom fyrst að
því, en „meðalár á íslandi“. Um hina kalmúksku
hjarðmenn segir hann, að þeir sjeu ekki ósvipaðir
norðlenzkum bændum í allri framgöngu. Frá Mos-
dok skrifarhann Finni Magnússyni langt brjef1. Frá
Ispahan í Persíu skrifaði hann Árna Helgasyni ann-
að brjef, og Ijet illa yfir að ferðast um það land.
Vóru í brjefinu ljóðmæli á íslenzku og var þetta í:
1) Prentað í Nyrup, Magazin for rejseiagttagelser I. b. áís-
lenzku, og í Saml. Afh. I, formála bls. 52.