Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Blaðsíða 75

75
þýzkum, er nærri eins ólíkt skinnbókaletrinu ogf lat-
ínuhöndin..................
Skaðlegt er það í mörgum tillitum, a) því það lat-
inska er þó svo innrætt, að því verður ómögulega
útrýmt, t. d. Mála-Davíð og hans son höfðu flestöll
sín kver (sem er það stærsta safn fyrir austan land)
með latínuletri, Stephensen á Berufirði eins (en það
er kvæðasafn stærst á landinu), Sra. f>orvaldur Böð-
varsson eins, bóndi1 (sem er bróðir Eggerts litla hjá
Sra. Árna) í Hrútafirði, sem hafði það stærsta sagna-
safn, sem jeg sá á íslandi, líka. Maðurinn á
Stokkahlöðum líka, hann átti það mesta safn fyrir
norðan land. Sra. J. þ>orláksson á Bægisá skrifar
öll sín kvæði (sem jeg á mörg af með hans hendi)
með latínuhendi, og dónar að norðan, sem skrifuðu
upp fyrir mig, gjörðu það með svo fallegri snarhönd
(sem þú kallar), að jeg skrifa sjálfur hvergi nærri
eins fallegt. í stuttu máli, það er svo almennt og
innrætt, að því verður ekki útrýmt. J>ú skrifar
sjálfur, að allar sögur eigi að prentast með latínu-
letri, vegna þess svo hefir alltíð verið. En á þá
1) Fyrst skrifað maöur en bóndi skrifað fyrir ofan milli
lína. þessi bóndi er Jón Jónsson (f. 11. nóv. 1787, stúdent
1806), sem varð sýslumaður í Strandasýslu 4. maí 1817, en var
bóndi á Melum árið 1814, þegar Hask fór þar um. (Líkræður
og erfiljóð eptir umboðsmann K, M. Olsen, kammerráð Jón
Jónsson &c. Rvk. 1861, bls. 49—50). Jón sýslumaður dó 12.
júlí 1860. Eggert bróðir hans Jónsson, f. 29. júlí 1798, var
hjá Árna Helgasyni, frá því hann var fermdur, þangað til Árni
útskrifaði hann 1819 með bezta vitnisburði. Árið 1826 fór
Eggert til Hafnar og tók handlæknispróf 1832, varð síðan hjer-
aðslæknir í Korðuramti íslands sama ár. Dó 29. júlí 1855,
(Norðri 1855, bls. 89). í brjefi til Kasks, dags. 12. ág. 1826,
skýrir Árni Helgason honum frá, að þessi „gamli lærisveinn
okkar beggja“, Eggert Jónsson, fari nú til Hafnar til þess að
stunda læknisfræði, og biður Rask leiðbeina honum. TJtg.