Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Síða 46

4«
dórssonar. fessar bækur hafa haft mjög mikla þýð-
ingu fyrir nám íslenzkrar tungu utan lands og innan.
í málfræðisbókum sínum gefur Rask reglur fyrir
íslenzkri rjettritun. pessar reglur ruddu sjer smátt
og smátt til rúms, og liggja þær i öllum aðalatrið-
um til grundvallar fyrir þeirri rjettritun, sem nú er
almenn. Rask rjeð mestu um rjettritun á bókum
þeim, sem bókmenntafjelagið gaf út, meðan hann
lifði, og sömuleiðis á ritum fornfræðafjelagsins, og
studdi það mjög að því, að sú rjettritun varð ofan
á. Lika gaf hann út fyrir bókmentafjelagið „Lestr-
arkver handa heldri manna börnum“ (Khöfn 1830)
með stuttum rjettritunarreglum, sem verkuðu í sömu
átt. Arið 1828 ljet hann meðlimi hins íslenzka bók-
mentafjelags i Höfn greiða atkvæði um það, hvort
innleiða skyldi stafinn ð í ritum fjelagsins, og var
það samþykkt með meiri hluta atkvæða. Síðan
hefir sá stafur rutt sjer svo til rúms, að enginn
mundi nú vilja án hans vera1.
í íslenzkri fornfræði hefir Rask einnig unnið mik-
ið starf og merkilegt, einkum í útgáfu íslenzkra
fornrita. Jeg hefi áður getið þess, að hann gaf út
báðar Eddurnar í Stokkhólmi árið 1818. Hinar
fyrri útgáfur Sæmundar Eddu (F. H. v. d. Hagens
útg. Berlín 1812 og þeirra bræðra J. ogW. Grimms
1815) höfðu slept ýmsum af hinum merkilegustu ,
kvæðum, og af útgáfu Árna Magnússonar-nefndarinnar
vóru ekki út komnir nema 2 fyrstu partarnir (ann-
ar parturinn kom út sama ár og Rasks útgáfa).
Rask var hinn fyrsti, sem gaf út öll Eddukvæðin í
heild sinni. Af Snorra Eddu vóru áður til tvær Ije-
legar útgáfur, sem mikið vantaði í. Rask gaf hana
líka út alla. Áður hefi jeg minnzt á störf hans fyr-.
1) Skírnir 1828, b!s. 41.