Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Blaðsíða 82

82
B. Til Gríms Jónssonar.
9.
Kaupmannahöfn 4. apríl 1810.
Hjartans vinur!
Svo voga jeg að kalla yður einkum vegna þeirra
Árna* 1 og Bjarna2, þó við sjálfir höfum ekki enn
kynnzt mjög hvor við annan. Látið yður eigi fyrir
þykkja.þójeg dirfist að rita til yðar á íslenzku; það
leiðir einungis af djúpri virðingu fyrir þessu máli og
jafndjúpri ást fyrir íslendingum; og styggizt þjer eigi,
þó mart sje hjer ritað eigi svo rjett eða fallegt, sem
skylt væri, er jeg rita til þess manns, sem, satt eitt
að segja, talar mitt móðurmál bezt af öllum lönd-
um sínum, sem jeg enn hefi heyrt. En jeg verðað
hlaupa fram hjá öllum formála, því
hlustið til!
jeg herma vil,
hvernig söguna byrjar.
Er jeg hafði þá æru og ánægju að vitja yðar á
skotskansinum Kvintusi, datt mjer eitthvað í hug,
sem jeg eigi get af mjer setið að segja yður frá.
Mjer lízt nefnilega sem á þvilíku vaktarhaldi sje
afargott og mikið tóm, og meira má enn verða, er
þjer komið í hjeraðið, hvar þjer ekki svo optlega
hindrizt af vinum og kunningjum og eigi jafnan er-
uð á vaktarhaldi. Sú tíð mun efalaust undirstund-
þó hafa brjefaskipti þeirra haldið áfram, þangað til Rask dó ;
það sjest á brjefum Bjarna til Rasks; er hið síðasta af þeim
dagsett 81. júlí 1832 og þakkar Bjarni þar fyrir hrjef Rasks,
dags. 9. maí það ár. J>au brjef, sem Rask hefir skrifað Bjarna
eptir austurferðina, eru flest efnisminni en hin elclri, og er fátt
í þeim merkilegt, sem eigi sje kunnugt úr öðrum ritm'. Útg.
1) o: Helgasonar. Útg.
2) o: Thorsteinssonar. Útg.