Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Blaðsíða 70

70
fengi ekkert, þegar jeg væri búinn að hátta, en
gat það nú ekki, og gat ekkert sofið alla nóttina
fyrir þorsta. Svo fljótt sem það tók að birta aptur,
reis jeg upp og klæddi mig, fór út og niður til ár,
sem rennur spölkorn þaðan, og svalaðist þar. Um
morguninn, áður en jeg fór, var mjer borinn sami
matur og kaffi en ekki skyr. Jeg sýndi manninum
orðabókina, áður en jeg fór á stað, og sagði honum
í stuttu máli, hvernig á stóð. ,.Já, mikið verk er það“,
sagði hann, og fletti upp—„ólatur'* trúi jeg það
væri—og spurði, í því hann las og leit eptir mikið
gaumgæfilega: ,,Er þetta nú engelska?11 En jeg
gleymdi að segja þjer, að fyrst, þegar jeg var ný-
kominn, spurði hún mig, hvort menn heyjuðu eins
utanlands; jeg fór þá að segja henni frá því, og að
menn bæru þar aldrei hey eða annað á hestum,
heldur á vögnum, og hefðu tvo hesta fyrir hverjum
til að draga, sem henni allt skildist mikið vel. Jeg
veik mjer afsíðis ofurlitið af hendingu, en þegarjeg
snjeri aptur sat hún og p...........rjett fyrir utan
eldhúsdyrnar; jeg ljet eins og jeg sæi hana ekki
og sneri bakinu við, en hún hrópaði eptir mjer. til
hvers menn þá brúkuðu hestana utanlands, fyrst
menn bæru á vögnum. ^etta var nú æfintýri mitt
i Meðallandi. Jeg talaði við systur þína Sigríði á
Herjúlfsstöðum; hún er gipt í annað sinn ungum og
laglegum manni, og sagði Sigurður prestur Gísla-
son (Thórarensen) á Mýrum1 2 mjer, að hann væri
einn með efnilegustu mönnum þar í sókninni. . .
1) Hjer byrjar danskan aptur. Útg.
2) Prestur að Kirkjubæjarklaustri 1814—1817, síðan að Stór-
ólfshvoli til 1889, síðast að Hraungerði til 1860. I)ó 1865.
Útg.