Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Qupperneq 108

108
grein: trúuðum er allt mögulegt. Jeg er hálf
hræddur við þá ungu lærðu menn frá Bessastaða-
skóla. J>að skal enginn geta með sanni um þá sagt,
að þeir sjeu skrýddir lítillætinu. J>ess er ekki held-
ur von. Einn af kennendunum þjerar þá. Annar
segir, þegar hann heldur nokkrum af þeim heimboð:
„Má jeg bjóða meira“. Og svo er öldin hjá oss
orðin kurteis, að mart brjef sjest með þessari utaná-
skript: Til Hrr. Discipel N. N. Hvernig lízt þjer
á þetta ? J>að er almenn trú orðin í skóla, að það
sje mesta þrælastarf og einskis heilsa þoli það
meira en ár eða 2 ár i hæsta lagi, að vera skrifari
hjá embættismanni, og einasta með því móti. að
launin sjeu svo töluverð, að menn geti siglt að þeim
tíma liðnum, halda menn gjörlegt að leggja á sig
þennan þrældóm. Launin verða að vera mikil, svo
tíminn geti verið stuttur. Brauð hjá okkur eru ekki
boðleg stúdentum nema þau betri, og það með því
móti, að þau hafi verið vel setin af formanninum.
Nokkrir prestar eru svo vel að sjer, að þeir brúka
alla titla í kirkjunni, kalla bændakonur maddömur,
og jeg veit ekki, hvar jeg á að hætta með þessa
raunarellu. J>etta er svo fráleitt mjer, sem held
mest af því viðhafnarlitla, og því er mjer svo ríkt í
skapi það, sem mjer er gagnstætt. En kannske
það sje gott.
Ula er það, ef brjóstið fer að verða þjer erfitt.
f>ú þarft þó á brjósti að halda.
Haltu nú til góða þetta risp og rugl og lifðu ætíð
blessaður. Kona min biður að heilsa, og ótal marg-