Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Blaðsíða 59

59
og að genera sig sjálfan1 en vera öðrum til byrði.
Hefði jeg vitað eða getað ímyndað rnjer, hvernig
allar kringumstæður eru hjer í landinu, hefði jeg
varla komið hingað i ár, enda er langt frá því, að
jeg iðrist ferðarinnar, því jeg hefði kannske annars
aldrei komið hingað, sem þó er næsta nauðsynlegt
til þess að læra íslenzku, á meðan ekki eru fleiri
hjálparmeðöl fyrir hendi.......................
Eitt má jeg þó enn þá segja þjer, sem var að
sönnu mikið hlægilegt og skrítið, en mjer samt eitt-
hvað það óþægilegasta, sem mig hefir nokkurn tíma
hent, en biðja skal jeg þig að halda því hjá sjálfum
þjer. Við komum fyrst í land iVík um sunnudags-
kvöldið, þegar farið var nokkuð að dimma. Við
urðum að ganga eitthvað lítið stykki yfir völlinn,
vegna þess trúi jeg að báturinn átti heima á Seli.
Margir komu á móti okkur, karlar og konur, öll
saman i> dönskum búningi. J>eir allra fyrstu fiski-
menn, sem við sáum við Reykjanes, vóru ogsvo
klæddir aldeilis eins og danskir (jótskir) bændur.
f>að fyrsta hús, sem við komum inn í, var biskups-
ins; þó vóru engir framandi, að jeg trúi, þar nema
biskupinn, Halldór og jeg og kannske einn af hin-
um sonum biskupsins. þ>egar jeg kom inn, sá jeg
álitlegan kvennmann og mikið vel klæddan, sem
jeg hugsaði væri biskupsfrúin, og heilsaði mikið
djúpt, og annan kvennmann, sem var klæddur al-
deilis eins og jótsk bóndasteipa og setti fram stóla.
Biskupinn sagðist hugsa það væri bezt jeg talaði á
íslenzku við hana. Jeg heilsaði þá: „sæl og bless-
uð !“ o. s. frv. í fullvissu, það væri einhver vinnu-
kona, en þetta var biskupsfrúin, en hin jómfrú Jón-
1) o: gera sjálfum sjer óþægindi.
Útg.