Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Blaðsíða 36

36
íslandi og bókmentafjelaginu, þó að þeim sárnaði við
hann i svipinn út úr ritdeilunni1.
í Danmörku virðist almenningur hafa snúizt í lið
með Rask í þessari deilu, þó að ýmsir stórhöfðingj-
ar, en þó einkum þeir menn, sem gáfu út „Máned-
skrift for literatur“, drægi taum Baldvins og ritdóm-
arans. Að minnsta kosti fjölguðu við þetta óðum
meðlimir hins norræna fornfræðafjelags, þó að flest-
ir íslendingar og einstaka málsmetandi menn dansk-
ir segðu sig úr því.
1) Síðan jeg skrifaði þetta hefi jeg fengið brjef frá prófessor
Konráði Gíslasyni, dags. 11. jan. 1888, sem kemur heim við það,
sem hjer er sagt; þar segir svo : „Ekki tók jeg eptir öðru, en
öllum íslendingum væri vel við hann (o: Rask), þó að þessi
deila hefði verið.“ Konráð Gíslason kom til Hafnar í lok deilunnar
í ágústmánuði 1831. Hann segir svo frá viðkynningu sinni við
Rask: „þegar Rask var á íslandi, hafði faðir minn komizt í
kunningsskap við hann og sagt honum frá þessum efnilega
[við þetta orð setur K. G. upphrópunarmerki] syni, sem hann
ætti. Jeg hefi þá líklega verið á 7. árinu. Og hafði R. talað
um, að það væri gaman að geta tekið mig með sjer til Dan-
merkur. þetta er nokkuð undarlegt, en jeg man glöggt eptir
því. Mjer var því meiri forvitni á að sjá R. En þegar jeg
kom til Kaupmannahafnar, var mjer sagt, að hann hefði óbeit
á íslendingum. Eptir examen artium og stutta legu á Erið-
riksspítala af lungnabólgu (—við Magnús Eiriksson urðumbáð-
ir veikir, áður en examen artium var búið—) fór jeg upp í
háskólabókasafnið, til þess, eptir því sem mig minnir, að fá að
láni eitthvert rit um áherzlu á grískum orðum, og sá R., sem
þá var yfirbókavörður, og þekkti hann af afspurn, en heilsaði
honum ekki, sem nærri má geta. Mig minnir jeg bæði Thá-
rup um ritið, en R. fjekk mjer það sjálfur og sagði vinsamlega
og góðmótlega, að það væri munur á merkingu áherzlumerkj-
anna grísku og áherzlumerkjanna íslenzku. Af þessu dirfðist
jeg til að hlýða fyrsta veturinn minn í Höfn á fyrirlestra hans
um serknesku („arabisk") heima hjá honum sjálfum. Við
vórum 3 áhlýðendur. Hinir vóru F. E. Hundrup og Israel
Levin.