Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Blaðsíða 103

103
f»að eru svo mörg dæmi til, að þetta hefir fengizt,
og mjer þykir ótrúlegt, að þess yrði synjað, þegar
við gengst toto die. Ekkert annað hindrar mig
frá ferðinni en þetta seinasta, ef til þess kemur.
Mun sú óvild milli nábúaríkjanna, að hjer standi í
vegi.
Eptir þinum ráðum held jeg öllu þessu heimug-
legu nú um sinn, og hjer í iandi þarf jeg aldrei að
opinbera það, en ekki held jeg rjett sje að fara á
bak við jöfur um þetta, þegar maður er hans þegn
og embættismaður. Gætir þú leyst úr þessum
bobba fyrir mig, væri það sama sem Ijetta af mjer
þungri byrði—og þess vænti jeg frá þjer, verði jeg
svo heppinn, að seðill þessi nái þjer, þar sem þú
nú ert.
Faðir minn er dáinn, svo ekki gerir hans framfæri
neina hindrun í þessu efni; hann dó næstliðinn z.
september á ferðareisu vestur í Skutulsfirði hjá
systur minni Sigríði..............................
Mikið vildi jeg, verði nokkuð af þessu, sem ráð
er fyrir gert, að þú slægir af ferð þinni til Goð-
heima, því jeg er hræddur við goðin, að þau taki
þig og leyfi þjer eigi að segja frá salakynnum þar.
|>ú hefir og dýrkað þau og speki þeirra svo ræki-
lega, að mjer þykir líklegt, þau taki þig í sinn hóp.
f>ar erlu þá að sönnu vel kominn, en jeg vil ei
missa þig, og meir þykir mjer um vert, að þú bíð-
ir hjá oss um stund, því nógur er tíminn að kom-
ast í himnaríki—sero in coelum abeas!
................Fylgi þjer minn andi, hvarsem
þú fer! O, að hann væri eins öflugur og Bárðar
Snæfellsáss. Hafðu hjartans pakklæti fyrir þá sendu
bæklinga og fyrir allt vinfengi þitt við mig og