Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1888, Síða 57

57
jeg gat heldur ekki vel haldið mjer frá að brosa;
hann var enn þá óvís og ætlaði að fá upplýsingu
hjá honum Halldóri, og hugsaði jeg væri annaðhvort
dálítið kenndur eða ekki með öllum mjalla, en jeg
ljet hann þá ekki gjöra sjer meira ómak. Hjá hon-
um var jeg í viku. f>egar jeg kom aptur, leiddist
mjer að vera biskupinum svo mikið til byrði, heyrði
ogsvo, að landfógeti borðaði fyrir betalíng hjá Sím-
onsyni; bað hann þess vegna að taka mig í kost
með sama móti, til þess Halldór færi að búa. Hann
vísaði mjer til Krags, en sagði loks, jeg skyldi ekki
vera „forleginn“ og mætti gjarnan borða hjá sjer,
ef jeg hefði ekkert annars. þ>etta var fyr en búið
var að klára á milli okkar. Jeg þakkaði, en kom
ekki til hans eptir þessu boði, sem mjer leizt ekki
mikið á. Jeg gat ekki heldur gjört accord á öðrum
framandi stað, vegna þess jeg vænti hvern dag að
ferðast austur að Odda. Um1 nokkra daga gerði
hann mjer boð einn middag að koma að borða; jeg
kom þá og; síðan gerði hann mjer svoddan boð
hvern middag og ljezt ekki merkja, nema jeg skyldi
borða hjá sjer reglulega, og spurði mig eptir viku-
skeið, hvers vegna jeg kæmi ekki til sín um kvöld-
in og morguninn (þó hann hefði aldrei boðið eða
leyft mjer það!). Jeg fór þá ldks til Odda, var þar
eina viku, fór þaðan upp til Geysirs, sá Strokk
gjósa heilan tíma, þaðan til Alþingis og talaði við
Sra. Pál þorláksson, sem mjer leizt sjer í lagi vel á;
plássið var ogsvo eitthvað það hátignarlegasta og
markverðugasta, sem jeg hefi sjeð—þaðan upp á
Reynivöllu og að lyktum suður í Vik. Nú bauð
hann Símonson mjer ekki.þótt jeg kæmi boðlaust til
hans, og jafnvel einu sinni kæmi, þegar þeir vóru
1) þ. e. eptir. IJtg.