Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1890, Síða 34

146
stóðu í fullum blóma; tulipaner voru með blóm-
knöppum, lonicera caerulea hafði fullvaxin blöð og’
næstum fullþroskuð blóm. Á rauðberjaviðnum voru
blöðin næstum fullþroskuð og stórir blómknappar.
i. dag júnímánaðar voru rabarbrastönglar teknir, er
ógu 3 merkur (Queen Victoria); blómkál, uppmjótt
hvitkál (Spidskaal) og savoi-kál hafði jeg flutt til
og gróðursett undir berum himni. Á jarðarberja-
plöntur og hindberjarunna voru komin blóm.
Radiser höfðu verið ætar í meira en viku, þótt
þær hefðu vaxið undir berum himni. Nóttina
millum 2. og 3. dags júnímánaðar var kuldinn næst-
um 3 mælistig R., og ákafur norðanstormur, og
þykkur ís á pollum. Eptir það fengum vjer engan
kulda, og sumarið 1890 var að öllu samtöldu eitt-
hvert hið bezta, sem vonast má eptir hjer á landi.
Auk þess sem garðyrkjumaðurinn verður að kynna
sjer hitabreytingar þær, sem jeg þegar gat um, á
hverjum árstima fyrir sig, verður hann og hjer á
landi'að gá þess, að hin góðu og vondu sumrin koma
með tilteknu millibili, þannig, að nokkur góð sumur,
og stundum mörg, koma hvert á fætur öðru, en
svo koma aptur í röð nokkur vond, og stundum
mörg. f>essi áraskipti geta ráðið á íslandi vexti og
viðgangi jurta þeirra, sem lifa mörg ár, ef til að
mynda samfleytt kulda-ár gætu gjöreytt trjám þeim
og runnum, sem vjer hefðum komið upp i góðærum,
þótt mikla fyrirhöfn hefði kostað. Jeg ætla reynd-
ar víst, að þetta gæti eigi átt sjer stað; jeg ímynda
mjer, að trje vor og runnar gætu haldizt við, þó þeim
• muni ekki áfram vondu árin (ligesom marcheret paa
StedetJ. Jeg fekk þannig nokkur vond sumur í
byrjun jurtaræktunar minnar hjer, og var næstum orð-
inn leiður á að horfa á trje og runna, sem hvorki
gátu lifað nje kulnað út; þau uxu alls ekkert, og