Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1890, Qupperneq 75

187
um, og tók það þá fram að lærisveinn sinn Ólafur
Loptsson mundi vera vel hæfur til þess, að takast
þar á hendur læknisstörf, er hann hefði lokið prófi
hjá sjer. Klog leiddi rök að því, að ómögulegt
væri fyrir Svein Pálsson að þjóna þar. Engin breyt-
ing varð samt á þessu. fað var því mjög eðlilegt,
að Vestmanneyingar yndu þessu illa, og báru því
vandræði sín upp fyrir landlæk.ni Jóni J>orsteinssyni;
bar hann þá ásamt stiptamtmanni upp þá uppá-
slungu, að skipaður yrði læknir í Vestmannaeyjum;
heilbrigðisráðið danska var þessu þá meðmælt, og
kom þá út kgs. úrsk. 6. júní 1827 um, að Vest-
mannaeyjar skyldu fyrst um sinn til reynslu vera
sjerstakt læknisumdæmi1, og skyldu læknislaun einn-
ig þar vera 300 ríkisdalir, og auk þess lækni heitið
að fá embætti í Danmörku, er hann hefði setið í
eyjunum í 6 ár. þ>að stóð eigi á löngu, að eyja-
skeggjar fengju læknir, því þegar árið eptir sótti
danskur læknir um embættið, og var honum veitt
það á öndverðu ári 1828.
í Norðlendingafjórðungi var um þessar mund-
ir að eins einn læknir, sem sat á Akureyri; Skag-
firðingar og Húnvetningar voru því svo að kalla
læknislausir, því örðugt var að vitja læknis norður
á Akureyri eigi að eins sökum vegalengdar heldur
og vegna kostnaðar. J>egar Jósep Skaptason hafði
1) í „Nyjum Fjelagsritum“ 4. ári bl8. 51, segir Jðn Hjalta-
lin, að læknar hafi verið settir í Vestmannaeyjum síðan 1818,
«g að hin fyrsta undirrót til læknasetningar á eyjunum hafi
verið sú, að landlæknir Klog hafi farið þangað út 1810, og
skýrt hinu danska heilbrigðisráði frá, hve hanvænn ginklofinn
væri, og því hafi þegar verið settur þar læknir. J>etta er
skakkt, því í Vestmannaeyjum var enginn skipaður lækn-
ir fyrr en 1828, er lækni Lund var veitt embættið (23. janúar
1828).