Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1902, Blaðsíða 72

72
fjallhögunum og hvergi fæst stingandi strá. En smalinn
æðrast ekki um slíkt; ef honum þykir óveðrið keyra úr
hófi, heitur hann á Maríu mey eða verndarengil sinn og
bíður hughraustur betri tíma. Svisslendingar fara vel með
gripi sína og láta sjer enda stundum annara um þá en sjálfa
sig. Nýstárleg ferðamönnum og stundum allsnotur eru fagn-
aðaróp oggleðigól (Jodel‘)selsmala og hjarðsöngvar þeirra; á
kvöldum blessa þeir búpeninginn og grashagana í gegnum
mjólkurtrektina, og er það talinn forn siður. A sumr-
um haida selsmalar hátíðlegar samkomur á fjöllum uppi,
og er látið mikið af þvi, hve þær sjeu skemmtilegar og
fjörugar. Selsveinar fara tvisvar á dag með mjólk til þorp-
anna og smáborganna niðri í dölunum; eru þeir fótgang-
andi og bera á bakinu mjólkurílát, sem eru eins og
strokkur í lögun og taka þetta um jo litra. Opt verða þeir
að bera mjólkina 2—3 mílur og það tvisvar á dag. Sviss-
lendingar þykja taka öðrum þjóðum fram í ostagerð;
flytja þeir árlega út osta, sem nemur 35 millíónum
franka, og niðursoðna mjólk fvrir hjer um bil 20 millí-
ónir franka. Tel eg vist að íslenzkir búfræðingar og bú-
mannsefni mundu hafa bæði gagn og gaman af að dvelja
þar sumartima í einhverju seli við smjör og ostagerð. Geita
rækt og svína er og töluverð á Svisslandi. Nemur tala
geitfjenaðar þar í landi um hálfa millión; er hann rekinn
á fjnllhaga á sumrum eins og nautgripir. I Vestur-Sviss
eru allmargir hestar; heíir nú á síðari árum verið lögð
mikil rækt við að bæta kyn þeirra. Sumstaðar hafa bænd-
ur mikla býflugnarækt og þykir Alpahunangið bera af
öðrum hunangstegundum. Skógrækt er og töluverð á
Svisslandi einkum í Júrafjöllum og Meðallandinu, eins og
áður er um getið; mun arðurinn af skógarhöggi nema 40
millíónum franka á ári; 1876 var skógvarzla leidd í lög
á Svisslandi og liggja þungar sektir við því að spilla
skógi. Enn er ótalin ein atvinnugrein í fjallhögunum,