Náttúrufræðingurinn - 1980, Side 13

2. mynd. Athugun
á netafuglum frá
Mývatni sumarið
1960. Frá hægri
Kristján
Geirmundsson,
Agnar Ingólfsson,
Finnur. Ljósmynd:
Tryggvi
Samúelsson.
Fyrsta rannsóknarferðin, sem ég fór
með Finni, var einmitt sú ferð, sem
markaði upphaf rjúpnarannsóknanna í
Hrísey. Kom ég þangað oft síðar með
Finni, auk þess að fara víða til athugana
um landið. Voru þessar ferðir jafnan
fróðlegar, sumar nokkuð ævintýralegar.
Það liggja um 90 ritgerðir, smáar og
stórar, eftir Finn, auk blaðagreina, og er
þeirra getið í ritskránni hér á eftir.
Firnin öll af gögnum eru óunnin, til
viðbótar gögnunum um rjúpuna. Helst
tel ég bagalegt, að Finnur skuli ekki hafa
ritað handbók um íslenska fugla, sam-
bærilega Fuglunum Bjarna Sæmunds-
sonar, með öllum jreim nýju upplýsing-
um sem Finnur safnaði í sinni tíð.
Finnur hélt mjög nákvæmar dagbækur,
en þrátt fyrir það má gera ráð fyrir, að
mikil þekking hafi glatast við fráfall
hans.
Finnur var mjög vandvirkur i öllu
sem hann tók sér fyrir hendur. Ná-
kvæmnin sat ætíð í fyrirrúmi, og þótti
mörgum keyra um þverbak. Ég held, að
það sé enginn vafi á því, að nákvæmnin
hafi staðið Finni verulega fyrir þrifum
við ritstörfin. Kom miklu minna út eftir
hann en efni stóðu til. Hins vegar var
það, sent komst á prent, vel unnið, bæði
að efni og framsetningu. Finnur hafði
sjálfur mjög góðan málsmekk en leitaöi
jafnan til málkunnáttumanna, ef vafa-
mál komu upp. Þýðing hans á bókinni
Fuglar Islands og Evrópu, sem kom fyrst
út árið 1962, ber málsmekk hans glöggt
vitni. Við þýðinguna varð hann enn-
frernur að búa til hundruð nýrra fugla-
heita, sem flest tókust vel og eru nú al-
mennt notuð af fuglaáhugamönnum.
Fuglabókin, sem svo er oft kölluð, var
til þess að gerbreyta aðstöðu almennings
til að ákvarða fugla. Varð hún feikna-
vinsæl og hefur verið gefin út þrisvar
sinnum. Finnur birti einnig margar
greinar, sem voru til þess ætlaðar að
uppfræða áhugafólk um fuglalífið. Má í
því sambandi benda á röð greina um
91