Náttúrufræðingurinn - 1980, Qupperneq 45

um og stöku hjón á svæðinu Arnar-
stapi-Svalþúfubjarg.
Stu11nefja (Uria lomvia) verpur ein-
göngu í Svalþúfubjargi, Lóndröngum
og Svörtuloftum.
Lundi (Fratercula arctica) verpur víðast
hvar þar sem grónar eyjar eru, bæði með
suður- og norðurströndinni. Varpút-
breiðsla lunda hefur tekið miklum
breytingum vegna tilkomu minks.
Þannig hafa eyðst lundavörp jjar sem
hundruð, ef ekki þúsundir, fugla urpu
áður. Sem dæmi má nefna Stóra-
Hraunseyjar. Gagnstætt fyrrnefndum
svartfuglategundum, er lundi algeng-
astur norðanvert við nesið. I hinum eig-
inlegu fuglabjörgum er lundi fremur
sjaldgæfur sem varpfugl.
Teista (Ceþþhus grylle) er algengur
varpfugl alls staðar við nesið þar sem
urðir er að finna.
Brandugla (Asio flammeus). Hinn 2.
7. 1959 sáu þeir Finnur Guðmundsson
og Arnþór Garðarsson branduglu
skammt frá Gröf í Miklaholtshreppi.
Hinn 18. 6. 1961 sá ég eina á flögri
skammt fyrir ofan Borgarholt og 1. 6.
1963 sá Arnþór Garðarsson tvær við
sama bæ. Guðmundur Sigurðsson hefur
sagt mér, að brandugla sjáist víða í
Hnappadalssýslu, einkum við hraun-
svæðið 1 Kolbeinsstaðahreppi. Sigurður
Hallbjörnsson á Brúarhrauni tjáði mér,
að branduglur sæjust á hverju ári við
Barnaborgarhraun, einkum að vori til.
Ennfremur hefur Guðmundur Alberts-
son, Heggstöðum, sagt mér, að hennar
verði árlega vart við Heggstaði. Sigurð-
ur Helgason kveðst hafa séð branduglu í
Sauraskógi i Helgafellssveit. Þetta eru
einu heimildirnar, sem ég hef um þessa
fuglategund i sýslunni norðanverð’ri.
Mjög sennilegt er, að hún sjáist víðar og
að hún verpi á svæðinu, þótt eigi sé það
sannreynt.
Þúfutittlingur (Anthus þratensis) er
mjög algengur varpfugl um allt lág-
lendið, einnig í úfnum, gróðuriausum
hlutum hraunasvæðanna. Til heiða er
hann líka mjög algengur í allt að 200 m
hæð, en þegar ofar dregur verður hann
dreifðari og ekki hef ég fundið hreiður
hans hærra en í um 400 m hæð yfir sjó.
Hreiðrin eru oftast í þurrum móum og
mýrarþúfum, einkum ef þæreru vaxnar
fjalldrapa og lyngi.
Maríuerla (Motacilla alba) er algengur
varpfugl með nærallri strandlengjunni,
svo og í eyjum og hólmum. Hún verpur i
klettaglufum, grjótvörðum og 1 sjávar-
bökkum. Á láglendinu er maríuerla al-
geng, og verpur hún í húsum, kofum og
klettasprungum, einkum við ár og vötn.
Hinn 19. 6. 1957 sá ég tvenn hjón í um
500 m hæð við klettagil uppi af Núpu-
dal í Eyjahreppi. Annars staðar hef ég
ekki orðið var við mariuerlu á hálend-
inu.
Músarrindill (Troglodyles troglodytes)
er fremur sjaldgæfur varpfugl i sýslunni.
Varpstaðir hans eru bundnir við skóg-
lendi og gróðursæla hraunjaðra í nám-
unda við læki eða tjarnir. Einkum er
hann tiður meðfram hraubasvæði Kol-
beinsstaðahrepps. Músarrindili er all-
tíður með ströndum sýslunnar og við
kaldavermslisuppsprettur á vetrum.
123