Náttúrufræðingurinn - 1980, Síða 59

5. mynd. Dílaskarfs-
vörp við Vesturland.
Auðir hringir tákna
vörp með ntinna en 20
hreiðrum, litlir fylltir
hringir 20—100
hreiður, stórir hringir
nteira en 100 hreiður
1975. Yfirgefnir
varpstaðir táknaðir
með V. — Cormoranl
(Phalacrocorax carbo)
colonies in W.-Iceland.
Unfilled circles show
colonies with less ihan 20
nests, small filled dots
with 20— /00 and large
dots with over 100 nests in
1975. Deserted colony sites
marked with V.
væru skarfarnir ekki margir. Varpið
viröist liorfið 1949 (sbr. Finnur Guð-
mundsson 1950).
Frá Melrakkasléttu austur að Flér-
aðsflóa eru allvíða setstaðir dílaskarfa
og líklegt að þar kunni að leynast varp-
staðir, en engar heimildir virðast vera
um skarfavarp á þessum slóðum. Við
Austfiröi verpa engir skarfar (F.G. skv.
Birni Björnssyni). R.H. (dagbók 14. 8.
1907) segir að dílaskarfur sé sjaldgæfur
varpfugl í hólmum við Starmýri í
Álftafiröi; engir skarfar virtust verpa á
þeim slóðum 1974.
I Vestmannaeyjum var skarfur talinn
sjaldgæfur varpfugl 1843 (Jón Aust-
mann 1938) og R.H. (dagbók 31. 5.
1908) segir að dílaskarfur verpi þar (1
par á skerjum við Litlhöfða og annað
par í Bót) án þess að rökstyðja tegund-
argreiningu. Loks segir R.H. (dagbók
31. 7. 1905) að um 25 dílaskarfapör
verpi i Hafnabergi og hafi verið með
fleyga unga þennan dag. Þarna gæti )x>
verið um misskilning að ræða.
137