Náttúrufræðingurinn - 1980, Qupperneq 104

9. mynd. Tveir bertálknar af tegundinni
Tergiþes tergiþes (Forskál), á fæðudýri sínu,
sambýlishveldýri af ættkvíslinni Obelia.
Fæöuöflunarseparnir hafa flestir verið étnir
og standa stilkstubbarnir einir eftir. Eggja-
poka bertálknans er fest við fæðudýrið. Þessi
tegund er algeng hér við land. Teiknað eftir
mynd Ankels í Götting 1974.
við eina fæðutegund eða fáar skyldar
tegundir. Hér við land hafa fundist um
30 tegundir bertálkna.
ÍSLENSKIR SEKKTANNAR
10. mynd. Ein skráptungutönn úr horn-
dropa. Lengd tannarinnar er 130 flm.
Teiknað upp úr Gascoigne 1956.
Nafnskýring: AIderia eftir Joshua nokk-
urn Alder frá Newcastle on Tyne i
Englandi, sem ásamt Albany Hancock
reit undirstöðuverk um bertálkna í
Norður-Atlantshafi. Modesta (lat.): lítt
áberandi.
Skelvana, ilöng dýr með nokkrum
röðum af totum upp úr bakinu sitt
hvoru megin. Botnlangar úr meltingar-
vegi liggja út i baktoturnar, en þær sjá
einnig um blóðrás, þvi fitjalubbi hefur
ekki hjarta. Með góðri stækkun má sjá
baktoturnar dragast saman og slakna á
víxl er þær dæla blóðinu. Höfuðþreif-
arar eru flatir og þrihyrndir. Enda-
þarmsop er á totu sem liggur á miðlínu
baksins aftarlega. Grunnlitur er ljós-
brúnn með grænum og brúnleitum
11. mynd. Skráptunga úr horndropa
(Lmaþontia senestra). Aöeins ein tönn (t) er
virk í einu og slitnar tennur safnast fyrir í
skráptungusekknum (s). Sjá nánar í texta.
Teiknað eftir smásjárljósmynd í Gascoigne
1956.
1. ætt. FITJALUBBAÆTT
(Alderiidae) Alderia modesta (Lovén,
1844) Fitjalubbi (12. mynd).
182