Náttúrufræðingurinn - 1980, Síða 106
13. mynd. Þekkt útbreiðsla fitjalubba (Alderia
modesta (Lovén)) á íslandi. — The known
distribution of Alderia modesta (Lovén) in Ice-
land.
stöðum síðan hann fannst fyrst á Mela-
bökkum í Kolbeinsstaðahreppi og víðar
árið 1976. Eru fundarstaðir fitjalubba
hér á landi nú orðnir sem hér segir (sjá
einnig kort, 11. mynd):
1. Melabakkar, Kolbeinsstaðahreppi,
Hnapp., 16. 9. 1976. Agnar Ing-
ólfsson.
2. Hvassahraun, Vatnsleysustrandar-
hreppi, Gull., september 1976.
Agnar Ingólfsson.
3. Ósabotnar í Höfnum, Gull., 21. 9.
1976. Arnþór Garöarsson.
4. Skógtjörn á Álftanesi, Kjós., 11. 10.
1978. Jón Baldur Sigurðsson.
5. Önundarfjörður, ísafjarðarsýslu, 1.
8. 1979. Agnar Ingólfsson.
6. Gamlabæjarfit, Hafnarhreppi, A,-
Skaft., 2. 8. 1979. Anna Kjartans-
dóttir.
7. Laxárvogur, Kjós., 28.6. 1975.
Tekinn með botngreip á 2 m dýpi.
Hvalfjarðarrannsóknir Líffræði-
stofnunar v/Grundartanga.
Ógreint eintak á Líffræðistofnun.
Finnandi ekki skráður.
2. ætt. STÍLBERAÆTT (Stiligeridae)
Nafnskýring: Islenska nafnið er bein
þýðing. Nafnið er dregið af pintilstíln-
um.
Limaþontia. Dropættkvísl.
Nafnskýring: Gríska limax: snigill og
pontus: sær.
Limaponlia caþitata (Múller, 1774). 74)
Kolldropi (14. mynd a og b).
Nafnskýring: capitatus: með stórt höf-
uð.
Lýsing. Líkist örsmáum svartsnigli við
fyrstu sýn. Erlendis hafa fundist eintök
allt að 8 mm að stærð, en óalgengt mun
vera að lengd lifandi dýrs sé meira en 4
mm (Thompson 1976). Litur er svartur
eða dökkbrúnn með ljósum blettum
kringúm augun, á halanum og á bak-
inu. Einnig er venjulega ljóst strik á
hægri hlið yfir staðnum þar sem buddan
er inni fyrir (14. mynd). Höfuðþreifarar
eru lágar brúnir eða kambar ofan við
augun, og er það besta einkennið til að-
greiningar frá horndropa, sem hefur
fingurlaga þreifara (sjá 15. mynd).
Mjög erfitt getur reynst að greina sund-
ur ung dýr þessara tegunda, þegar jsessi
einkenni eru ekki fyrir hendi.
Lífshœttir. Erlendis (Isle of Man,
Miller 1962) er talið að kolldropar hafi
minnsta kosti 2 ættliði á ári, og er ekki
ólíklegt að svipað geti átt sér stað hér-
lendis. Kolldropi lifir á þörungum af
ættkvíslunum Cladophora, Chaetomorpha
og Bryopsis (Jensen 1975). Finnst oftast í
fjörupollum neðarlega í fjörunni,
stundum með horndropa, en lifir einnig
neðan fjöru. Jensen (1977) og Seele-
mann (1968) hafa sýnt með tilraunum
að kolldropi hefur mjög víð seltuþol-
mörk. Viröist æxlun vera óhindruð frá
184