Samvinnan - 01.09.1927, Qupperneq 119

SAMVINNAN
293
af almannafé, til þess að gera, sem mest gagn, meðan
starfskraftar hans væru enn óbilaðir.
Nú er Bjami í Hólmi ekki nema 36 ára, og hefir lif-
andi áhuga fyrir því, að sem flestir geti notið þess ágæt-
is, sem rafveitumar hafa að bjóða. Skyldi nú ekki mega
koma málinu þannig fyrir, að sem flestar sveitir gætu
meira og minna notið hjálpar þessa manns.
Eg hefi hér áður í grein þessari leitast við að færa
nokkur rök fyrir þýðingu rafmagnsins í þjónustu land-
búnaðarins og eflingar sveitanna. Nú vill svo vel til að
æði margir virðast vera famir að veita því eftirtekt, að
plógfarið sést lengur en kjölfarið og það sem gjört er fyr-
ir sveitirnar er gjört fyrir framtíðina. Ekki er þó svo að
skilja, að kauptún og kaupstaðir geti eigi líka notið góðs
af auknum möguleikum fyrir nýjum og ódýrari raf-
stöðvum.
Þá fyrst væri málið komið í viðunanlegt horf, ef rík-
ið tæki það í sína varðveislu, eins og til dæmis leiðbein-
ingar um húsabyggingar í sveitum. Þá þyrfti að hafa sér-
stakan trúnaðarmann eða rafvirkjunarráðunaut, sem
menn út um land gætu snúið sér til. Þessi maður pantaði
svo vélar og annað, sem til þyrfti, alt eftir staðháttum,
sem honum annaðhvort væru gefnir upp, eða hann rann-
sakaði sjálfur. Síðan færi hann um landið og sæi um að
stöðvarnar yrðu settar upp þar sem þess væri óskað.
Til slíkrar trúnaðarstöðu mun enginn vera færari
en Bjami í Hólmi, þar sem það líka er á vitorði allra, sem
hann þekkja, að hann er altof mikið hreinmenni til að
gera sér stöðuna nokkurntíma að féþúfu. Og mér reynd-
ist hann altaf eins og eg heyrði einn nágranna hans
segja um hann: „Bjami er gull að manni“. Og hver
skyldu menn nema staðar, þegar svipast er um eftir trún-
aðarmanni í einhverja stöðu, nema hjá manngullinu,
hreinmenninu. Ekki verður heimtað gleggra skír-
teini fyrir því, að Bjarni sé starfi þessu vaxinn en það, að
hann hefir nú þegar sett upp 7 rafstöðvar, sem allar eru
í besta lagi og skulu hér taldar upp: