Andvari - 01.01.1995, Blaðsíða 146

144
GILS GUÐMUNDSSON
ANDVARI
bónda sínum og þykir vænt um hann, og gegnir strax þegar á hann er kall-
að.
Nokkru fyrir aldamótin síðustu hafði ég sel undir höndum mikinn part
úr sumri; er mér því allvel kunnugt um skapgerð þessa dýrs. Kópurinn var
tekinn nýgotinn úr sjó og borinn heirn að mannabústað. Fyrstu dagana eftir
að þangað kom var hann nærður á nýmjólk, sem látin var í kaffikönnu,
stútnum síðan stungið upp í kópinn og látið renna ofan í hann eins og
nýborinn kálf. Því næst var búin út handa honum tútta og látin í mjólkur-
flösku. Tottaði hann ákaft mjólkina eins og pelabarn, þegar túttunni var
stungið upp í hann. Þegar frá leið var honum gefinn ósaltur fiskur, síld og
kjöt og ýmsar matarleifar, sem til féllu. Ekki var honum um það gefið fyrst
í stað að fara í vatn til að baða sig. Hann skreið lengi vel hvað eftir annað í
land, þó að honum væri kastað út í. Og sundtökin voru honum ekki tiltæk
fyrst í stað. En þó fór svo að lokum að hann kunni vel við sig í vatninu. Það
brást ekki að hann gegndi strax og á hann var kallað, hvar sem hann var
staddur. Jafnan var hann blíðlyndur eins og hvolpur. Hann var látinn liggja
í opnum kassa úti að nóttu til. Gat hann því farið allra sinna ferða að nóttu
sem degi. Hann át úr lófa manns, það sem að honum var rétt og hagaði sér
ætíð eins og hann ætti vinum að fagna, þegar hann var hjá fólki. Síðla sum-
ars hvarf hann á brott eina nótt og sást ekki framar. Var haldið að hann
hefði farið úr bæli sínu út í sjó til að leita sér að æti, en slæðst síðan til villi-
sela, sem þarna voru jafnan á sveimi og þeir lokkað hann með sér.“
2
Eftir að Guðmundur Davíðsson hafði lokið kennaraprófi hélt hann norður
á æskustöðvar sínar og gerðist barnakennari í Vatnsdal. Þeim starfa gegndi
hann um tveggja vetra skeið, 1901-1903. Haustið 1903 gerðist hann kennari
við unglingaskóla Sigurðar Þórólfssonar í Búðardal. Þar var hann einnig í
tvo vetur. Haustið 1906 fékk Guðmundur kennarastöðu við barnaskólann í
Reykjavík, þar sem hann kenndi síðan samfellt til 1931.
Ahugi Guðmundar á ræktunarstörfum, einkum skógrækt, mun snemma
hafa komið í ljós. Lýsti hann sér brátt í því að hann varð sér úti um erlend
rit um efnið, fyrst á dönsku og norsku, en brátt einnig á ensku. Leið ekki á
löngu uns hann varð öðrum íslendingum fróðari um ræktunarstörf Breta
og þó einkum Bandaríkjamanna, en til Vesturheims sótti hann hugmyndir
sínar um þjóðgarða og margháttaða náttúruvernd.
Ahugi á skógrækt var í aldarbyrjun að vakna hér á landi. Nokkrir menn í
Reykjavík höfðu stofnað skógræktarfélag kringum aldamótin, aðallega
vegna áhrifa frá erlendum mönnum, sem fyrstir störfuðu að skógræktar-