Andvari - 01.01.1914, Qupperneq 130

126
Skilnaður Norðmanna og Dana.
floti í Eyrarsund og lieimtaði af Dönum, að þeir létu
ilota sinn af hendi um stundarsakir. Þegar Danir
neituðu því, hleyptu Bretar her manns á land á Sjá-
landi og fyrir þeinr lier varð Kaupmannahöfn að
gefast upp 7. sept., eftir nokkurra daga skolliríð.
Breski flotinn hafði svo allan dansk-norska flotann á
hurt með sér. Friðrik 6., sem þá stjórnaði Danmörku
sem ríkiserfingi, reiddist Bretum auðvitað ákaflega,
eins og vonlegt var, og gerði nú liið fastasta banda-
lag við Napoleon. Fetta var upphaf þeirra tíðinda,
sem leiddu til skilnaðarins milli Noregs og Dan-
merkur.
Áður en skothríðin á Kaupmanuahöfn hafði
farið fram, hafði þegar verið gerður einskonar bráða-
birgða skilnaður milli landanna. Hinn 24. ágúst 1807
var skipuð stjórnarnefnd (RegeringskommissionJ fyrir
Noreg og var með þeirri nefndarskipun viðurkent,
að ókleift væri að stjórna landinu frá Kaupmanna-
höfn, meðan á ófriðnum við Breta slæði. Þeir teptu
allar samgöngur á milli landanna, og skeltu hrömm-
unum svo fast yfir verslun þeirra, að hungursneyðin
sjálf vofði yfir Noregi. Maður skyldi nú halda, að
danska stjórnin hefði látið sér hugarhaldið í öllum
þessum ókjörum, að halda frið við Svía, ef þess væri
nokkur kostur. Það hlaut þó að vera afarmikils-
varðandi bæði fyrir Dani og sérstaklega þó fyrir
Norðmenn, að hafa friðland í austri, meðan þeirn
voru allar halleiðir lokaðar. Og einmitt þá þurfti
ekki að óttast Svía, því að 21. febr. 1808 brutust
Rússar yfir landamæri Finnlands, svo að Svíar átlu
meir en í vök að verjast. En Friðrik 6. og ráðgjaf-
ar hans litu öðru vísi á það mál. Hinn 29. febrúar
1808 sagði hann Svíum stríð á hendur, án þess að