Andvari - 01.01.1914, Qupperneq 156

152
Björn bóndi Einarsson.
og fóru þau fyrst alla leið suður til Rómaborgar;
þaðan til Feneyja og siðan út til Jórsalalands til
grafar Krists eða Jórsalaborgar. Faðan fóru þau
aftur til Feneyja og þar skildust þau. Hún fór það-
an beina leið til Noregs1), en Björn fór veslur til St.
Jago de Compostella á Spáni. Þar sýktist hann og
lá þar sjúkur hálfan mánuð, en er hann var
heill orðinn, fór hann um Frakkland og Flandur til
Englands og sótti heim hinn heilaga Thomas í Kant-
araborg. Þaðan fór hann til Noregs. 1410 fór hann
þaðan og ætlaði til íslands, en komst til Hjaltlands
og var þar um veturinn, en kom út á næsta sumri
og fór heim í Vatnsfjörð. Eigi fór liann utan eft-
ir þetta.
Þá er Björn var hér á landi, sat hann lengst um
í Vatnsfirði. Hann hélt því fast fram, að höfuðból
það væri eign sín og erfingja sinna, og hirti alls ekki
um dóm þeirra Jóns erkibiskups á dögum Árna
biskups Þorlákssonar (1273) og Vínalds ei’kibiskups
(1393), en með dómum þessum hafði Vatnsfjörður
verið dæmdur úr höndum leikmanna. Erfingjar
Bjarnar héldu hinu sama fram, og við þetta sat til
1517, þá er Stefán biskup Jónsson í Skálholti tók
Vatnsfjörð með valdi af Birni Guðnasyni eftir dóm-
um þessum, svo og dómi hans sjálfs, er Gauti ei’ki-
biskup samþykti (1507).
Björn Jórsalafari var friðsemdarmaður og eigi ó-
1) í »Sýslm.æf.« II. 158 er pess getið, að sumstaðar
sé ritað, »að frú Solveig kona hans hafi andazt í Noregi
1405«, en önnur rit segja, að liún hafi farið með manni
sínum suður í lönd til Jórsalaferðar, og að hún hafi látizt
þar um 1408.
í »Safn.« II. 77 segir, að Solveig hafi dáið c. 1406.