Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1949, Blaðsíða 44

44
ÓLAFUR S. THORGEIRSSON:
þeirra fagrar minningar frá bernsku og æskudögum sín-
um á Kjarna. Enda þótt mikið hafi verið ritað um erfið-
leika landnámsáranna í Nýja-Islandi, og víðsvegar í
byggðum vorum, mun þó naumast hægt að lýsa öllum
þeim hindrunum, sem landnemarnir áttu við að stríða.
Bústofn manna var rnjög lítill á þessum fyrstu árum; af-
urðir í því sem næst engu verði. Með orfi og hrífu, á
austur-íslenzka vísu, urðu bændur að stunda búskap
sinn í ofsahitum sumarsins; og enda þótt menn ættu uxa
eða hesta, varð þeim oft ekki viðkomið sökum bleytu og
brautarleysis, er átti sér stað lengi fram eftir ámm.
Allt þetta varð Páll á Kjama við að stríða. Næsti kaup-
staður, sem hann og nágrannar hans rnunu helzt hafa
átt viðskifti við, var að Hnausum, við Winnipeg-vatn,
fullar 6 mílur enskar frá heimili Páls. Vörur þær, er menn
höfðu til sölu, urðu þeir að jafnaði, einkum hin fyrstu
ár, að bera á baki sér, engu síður en það sem þeir fengu
úr búð. Að sumri til urðu menn að vaða gegnurn for,
fen, vatn og vegleysur með byrðar sínar; er vart hægt að
hugsa sér erfiðari vegi til aðdrátta en þá, er íslenzku
landnemamir urðu að hlýta.
Stundum, einkum þó haust og vor, þegar kaupgeta
var eitthvað lýmri, lögðu nágrannar saman og fóm á
bát til Selkirk, 60 rníhia fjarlægð til vörukaupa. Voru það
oft sann nefndar svaðilfarir á litlum bátum með ónógurn
segl-útbúnaði—einkum að hausti til. Eitt haust hafði Páll
lagt i slíka för ásamt einum eða fleiri nágranna sinna.
Allt gekk nú eins og í sögu á ferð þeirra suður. Þeir gerðu
talsverð kaup á nauðsvnjum sínum til vetrarins í Selkirk.
Litli báturinn þeirra var vel hlaðinn, er þeir fóm þaðan.
Er þeir nálguðust Gimli á heimferð hafði brostið á stór-
viðri. Sýnilegt var það, að báturinn var of hlaðinn og gat
ekki varið sig. Gekk svo um hríð, að þeir sáu tvísýnu á
lífi sínu. Kom þar að, að félagi Páls, kjarkmaður og svað-
ilfömm á sjó, landi og vötnum alvanur, sagði við Pál “að