Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1949, Side 55

ALMANAK
55
móðir Margrétar var Margrét Tómasdóttir frá Brún í
Svartárdal.
Tóku þau. jörðina og bjuggu þar rausnarbúi til ársins
1883, er þau seldu bú sitt og fluttu til Vesturheims ásamt
þremur bönium sínum: Guðmundi; Ólínu Björgu Bríet;
og Margréti.
Er vestur kom dvöldu þau um hríð í Winnipeg, en
fyrsta veturinn voru þau á Sandy Bar í Nýja-lslandi. Á
næsta ári fluttu þau til Selkirk. Það var árið 1885 að þau
byggðu fyrsta íslenzka greiðasölubúsið hér í bæ, er tahð
að þau væru fyrsta íslenzka fjölskyldan, sem settist að í
Selkirk til varanlegrar dvalar.
Um þessar mundii' voru Islendingar að koma í stórum
hópum frá Islandi; voru flestir þeirra athvarfslausir og
vina fáir. Hjá Nordals hjónunum áttu margir slíkir vissa
hjálp og verustað fyrir íengri eða styttri tíma, stundinn
var það jafnvel, að hópar af fólki dvöldu hjá þeim og það
án alls endurgjalds. En hjá þeim var hjartarúmið ávallt
nóg, þó stundum væri þröngt setinn bekkur—og fjárhag-
urinn óviss. Hefir kunnugur maður einn látið svo um
mælt “að kærleikur Ólafs og Margrétar Nordal gengi
aldrei til grunna.” Mun það hið mesta sannmæli verið
hafa.
Ólafur var einn af mörgum heimaöldum Islending-
um, sem kvaldist af sárri heimþrá á sínum fyrstu dvalar-
árum hér vestra. Fór svo að það varð að ráði, að hann
hyrfi aftur hehn um hríð, eftir að hafa dvalið rúm 2 ár
hér vestra. Hin þróttmikla kona hans tók á sínar móður-
herðar heimilis ábyrgðina, með hjálp uppvaxandi bama
þeirra. Eftir tveggja ára dvöl á Islandi, kom Ólafur aftur
til Canada; voru þá í fylgd með honum ýms skyldmenni
hans, þar á meðal Sigvaldi bróðir hans, og Jóhannes
bróðir hans, síðar íshússtjóri í Reykjavík, er á dvalarár-
um sínum hér vestra átti jafnan heimili hjá Ólafi bróður
sínum og Margréti konu hans.