Andvari - 01.01.1908, Blaðsíða 84

78
Um uppliaí
Sturla og Erlendr sterki og »margir aðrir íslenskir
menn«, eflaust af þeim sem sem utan var stefnt
(Skálh.-ann., sbr. Flat.-ann., við 1304). Enn næsta
ár kom Álfr út aftur með konungs brjef ódæma
ströng, er buðu, að bver leikmaður er ætli til 5
hundraða eða meira, hvort sem væri bóndi eða ein-
hleipur, skildi gefa konungi alin af liverju bundraði,
sem hann ætti. Var Álfr skipaður ifir Norðlendinga-
fjórðung og Auslfirðingafjórðung. (ísl.ann. Lauren-
ius s. Bisk. I 806—808).
Nú var landsmönnum nóg boðið, og gerðu þeir,
ekki síst einbleipingarnir, Krók-Álfi aðsúg á Hegra-
nesþingi, svo að hann slapp þaðan nauðuglega, og'
dó sama haust í Dunhaga í Hörgárdal (ísl. ann.
Laur.s.). Og næsta ár gerðu bændur »samband á
albingi með lófataki og rituðu brjef til konungs«
(Höyers ann.), »mæltu á móti boðskap þeim, sem
Álfr hafði út flutt« (Skálh.-ann., Flat.-ann.), og
»neituðu beiðslum þeim, sem konungsbrjef beiddust
freklegast« (Forni ann.), það er að segja liinum níja
ólöglega skatti. Brjef þetta er enn til, prentað nú
síðast í Ríkisrjett. á 12.—13. bls. undir nafninu »A1-
múgans samþikt«, enn hefur hingað til verið rang-
lega heimfært til 1302. Alt efni þess sínir, að það
er brjefið, sem annálar nefna við 1300, sjerstaklega
mótmæli bænda móti öllum öðrum eða frekari skatta-
álögum enn binum lögboðna skatti og þingfararkaupi.
Þeir vitna í samþiktina frá 1302 og eiðana, sem þá
vóru svarnir, er þeir bjóða »að bafa og halda þá
lögbók, sem Magnús konungur sendi út, sem vjer
sórum ncesta; er þar, auðsjáanlega með vilja, slept
því, að þeir játuða lögbókina í valcl Hákonar konungs
til umbóta, af því að konungur liafði ekki haldið