Hlín - 01.01.1953, Qupperneq 95

Hlín
93
gerð spjaldanna, en ekki dottið neitt lieppilegt ritningar-
orð í hug til þess að setja á spjöldin. Þetta var að kvöld-
lagi, jeg fór að hátta á mínum tíma og lagðist fyrir, en
á veggnum gegnt rúmi mínu hjekk mynd, sem mjer þótti
vænt um. — Jeg var ekki sofnuð og ekki heldur vakandi,
sje jeg þá að þessi orð: „Guð er kærleikur“, standa með
logagyltum stöfum í boga fyrir ofan myndina og stóðu
geislar út frá. Jeg kom til sjálfs mín, og var eins og hvíslað
væri að mjer: „Þessi orð eiga að standa á spjöldunum.“ —
Skömmu seinna fór jeg til Reykjavíkur, til þess að fá
spjöldin prentuð. Mig langaði til þess að hafa þessi orð
gylt, en það var of dýrt, svo þau eru rauð, jeg vona, ef
sjóðurinn fær að lifa og vaxa, þá verði hægt að hafa orðin
gylt síðar — Hingað til hef jeg mest hugsað um að safna
sem mestu fyrir sjóðinn, og er mjög þakklát öllum þeim,
lífs og liðnum, sem hafa styrkt hann, hvort sem gjafirnar
hafa verið stórar eða smáar. — Af þessum sjóði hafa farið
fimtíu þúsund krónur í sjúkrahúsbygginguna og um
sextíu og finnn þúsund krónur til áhaldakaupa, samtals
eitt hundrað og fimtán þúsund krónur, og eru þó nokkur
þúsund eftir enn, og verður þeim varið til áhaldakaupa. —
En þessir peningar hefðu náð skamt til byggingar sjúkra-
húss, því nú var ekki um minna talað, því fólkinu hafði
f jölgað svo mjög.
Jeg var alveg að gefast upp við að Iialda þessu rnáli vak-
andi, en þá kom fyrir atvik, sem mjer fanst liarla ein-
kennilegt.
Kvenfjelagið ætlaði að snúa sjer að því, að safna fje til
húsmæðraskóla, er reisa skyldi hjer, en leggja sjúkrahús-
málið á hilluna í bili. — Það keypti hljóðfæri, sem kostaði
um þrjú þúsund krónur, og hafði happdrætti um það.
Jeg gerði það fyrir kæra frænku mína að kaupa einn miða,
þótt jeg væri ekki ánægð með þessa ráðabreytni. — Svo
gleymdi jeg seðlinum. — Löngu seinna er jeg að endur-
nýja Háskólahappdrættismiða, segir þá afgreiðslumaður-
inn: „Nei, þú ert þá með kvenfjelagshljóðfærið!" — Jeg