Morgunn - 01.12.1920, Blaðsíða 42
120
MORGUNN
byrjaði á miðilsstarfi sem atvinnu fjórum mánuðum áður
en ófriðurinn hófst. Hán gerði það nauðug, hafði ekki
trú á því, að þetta gæti orðið að gagni, þegar hún ætti að
inna verkið af hendi, hvenær sem um það væri beðið af
öðrum. En Feda hafði sitt mál fram, og lofaði sinni
aðstoð.
Hún byrjaði með því að vera miðill í »hringum« í
vesturhluta Lundúnaborgar, og svo virðist sem allir hafi
getað komist þar að, að svo miklu leyti sem rúm leyfði.
Þetta gekk vel að því leyti, að aðstreymið var mikið, og
hún fekk kostnað sinn borgaðan. En þá skall ófriðurinn
á, og eftir fáeina mánuði fóru að koma til hennar menn,
sem vildu fá greinilegar sannanir frá framliðnum mönn-
um. Þá bað Feda hana að hætta við þessa »hringa«.
Hún sagði, að skilyrðin væru ekki æfinlega góð þar, sumir
kæmu þangað í þeim erindum einum að fá einhvern
einskisverðan hégóma. Einu sinni sagði hún henni, að
daginn áður hefði piltur, sem fallið hefði í ófriðinum,
komið að hringnum og haft mjög mikinn hug á að tala
við móður sína, sem var þar viðstödd, en hann hefðí ekki
getað það, af því að tveir fundarmenn hefðu spilt svo
skilyrðunum með léttúð sinni. Svo að hún hætti við
»hringana«. í stað þess fór hún að taka móti mönnum
heima hjá sér, einum eða tveimur í einu, mönnum, sem
voru að íeita ákveðins árangurs. Og þetta fór eins og
áður er vikið að — frúin hefir ekki getað veitt áheyrn
nærri þvi öllum, sem þess hafa leitað.
Um þessa tilbreytni kemst frúin svo að orði í viðtali
við enskan blaðamann, í byrjun ársins 1917: »Það var
síöasta daginn í október 1915, að eg hætti við almennings-
fundina, af því að Feda vildi láta mig verja öllum min-
um tima til þess að hjálpa einstökum mönnum. Á ein-
staklinga l'undum sagðist hún geta hagað sér miklu bet-
ur eftir þeim skilyrðum, sem fyrir hendi væru. Siðan
ófriðurinn hefði byrjað, þyrfti alt aðra tegund funda en
á venjulegum tímum, af því að svo margir hefðu farið