Morgunn - 01.12.1920, Blaðsíða 109

MORGrUNX
187
sal; honura er skift í sundur um þvert, og skilrúmið er
úr gleri, mjög þykku, að mér sýudist. Fyrir innan skil-
rúmið var alt uppljómað, dýrlegt og fagurt, og víða sá
eg stjörnur. Þar inni var altari með Ijósum á og altaris-
tafla. Það var eins og lýsti þar af öllu. Þar sá eg all-
margt fólk tii beggja hliða. Svo kemur inn prestur; hann
lítur yflr allan söfnuðinn, ba?ði blíður og tignarlegur; hann
leit líka til okkar, og mér fanst líka svo mikið um hann,
að eg þóttist ekki geta á annað horft en hann. Eg sný
mér svo til konunnar, sem fylgdi mór, og spyr, hvað eigi
að gjöra hér; »gefa saman hjón«. segir hún. Þá byrjar
yndislegur söngur, og síðan gengur fram karlmaður og
tvær konur, sín við hvora hlið haris; þá staðnæmist ann-
ar karlmaður við hlið þeirrar, sem gekk hinum til vinstri
handar. Allmargt fólk va.r þarna til hliðanna; en alt
sneri það sér svo, að eg gat hvorki séð andlit brúðhjón-
anna né annara Síðan fer hjónavígsian fram að öllu eins
og venja. er. Ekki gat eg heyrt, þegar presturinn nefndi
nöfn brúðhjónanna. Að síðustu blessaði presturinn yfir
þau og söfnuðinn Að því búnu sneri alt fólkið sér til
okkar og gekk áleiðis til okkar fram að glerskilrúminu,
og þá þekti eg margt: brúðhjónin, sem voru V. Claessen
með báðar konur sítiar, Kristínu og önnu systur mína,
og við hina hlið önnu: Jósef sál. Blöndal, fyrri
mann hennar. Þeim megin sem Kristín var þekti
eg Eggert sýslumann Briem, föður hennar, og Cunnlaug
bróður hennar; þeim raegin sem Anna systir min stóð,
þekti eg foreldrana okkar, systkinin okkar, sem dáiu eru
og börn þeirra, sem eg hafði séð og dáin voru. Fleiri
voru þar inni, en eg þekti þá ekki. Alt þetta fólk virt-
ist méi’ vera svo undur sælt; það hortði svo blítt til mín,
færðist nær og tetlaði, að mér sýndist, að fara að tala til
mín; þá varð eg svo frá mér numin að eg vaknaði.
Við fengum svo að að vita með símskeyti að Claes-
sen hefði dáið á 3ja í jólum.