Morgunn


Morgunn - 01.06.1934, Side 14

Morgunn - 01.06.1934, Side 14
8 MORGUNN leiki óendanlega mikilfenglegri, heldur en alt, sem birt- ist í lífi hans. Og þótt vér göngum að því vísu, að áhrif- anna af lífi hans — fáum árum lífs hans — eigi að gæta enn þá um árþúsundir í mannlegu félagi, hvað er þá orðið af þessu skapandi afli persónuleika hans, sem gat látið svona um sig muna á fáum árum? Þeir, sem á þess- um brautum hugsa, spyrja, hvort tilveran skapi annað eins andlegt atgjörfi og dásamlega göfgi, sem hefir get- að haldið sextíu kynslóðum hugföngnum, og varpi því síðan fyrir borð. Er tilveran að blása sápukúlur? spyrja þeir. Blés hún úr efninu aðra eins göfgi og manndóm til þess að sjá það glitra í Ijósinu og bresta síðan? Sé svo, þá virðist þeim sjálft mannkynið líkast sápukúlu, líkt og börn hafa sér til gamans, hver kynslóðin ný bóla, og allar frábrugðnar að lit og stærð, en þó allar háðar því að bresta og verða aftur að froðu þeirri, er þær eru skap- aðar úr. Orðin skynsemi og tilgangur, ætlun og markmið eiga þá ekkert skylt við þá veröld, sem vér erum sett í. Það er Ijóst, að menn finna ekki að jafnaði til þess, að svona mikið sé í húfi, þótt þeir sleppi ódauðleika- trúnni, að það svipti tilveruna í hugum vorum því viti og tilgangi, sem er flestum mönnum lífsspursmál að trúa á, ef þeir eiga að geta haldið lífsskoðun sinni heilbrigðri. Sennilega stafar þetta að einhverju leyti af því, að enn er vantrúin á ódauðleikann svo ung, svo ný, að menn eru ekki búnir að gera sér grein fyrir, hvað í henni felst. En þeir, sem mest verðmæti finna í ódauðleikatrúnni, benda á, að ef vér gefum hugsuninni vængi og lyftum henni þangað, sem öll umhugsun um sjálf oss er úr sögunni, allar vorar eigin óskir og tilhneigingar eru horfnar, en aðeins horft út yfir forlög þess lífs, sem á jörðunni lifir og hefir lifað, þá virðist þeim dapurleg sjón við sér blasa, þegar horft sé í Ijósi trúarinnar á hinn afdráttarlausa dauða mannssálarinnar. Vér sjáum, að jörðin hefir smám saman komið fram úr óskapnaðinum, út úr form- lausri stjörnuþoku, hefir tekið á sig lögun og þétzt; líf
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140

x

Morgunn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.