Morgunn - 01.06.1934, Side 33

MORGUNN
27
Sálfarir.
Erinöi flutt í 5. R. F. I. 1. marz 1934.
Eftir Einar H Kuaran.
Fyrir sama sem réttum 20 árum, 3. marz 1914,
flutti síra Haraldur Níelsson hér í bænum erindi, sem
hann nefndi: ,,Um svipi lifandi manna“, og undirtitill
erindisins var þessi: „Getur lifandi maður farið úr lík-
ama sínum í bili ? “ Eins og hans var siður, færði hann
mikil og merkileg rök að því, að svo væri. f þessu erindi
telur hann þetta mál skipta afarmiklu. Hann segir þar
m. a.: „Þótt öll trúarbrögð heimsins haldi því fram, að
í líkamanum búi ódauðleg sál, þá skortir oss enn þ e k k-
i n g í þeim efnum. Mennirnir hafa um of vanrækt að
rannsaka sálarlífið. Enda er ástandið enn svo, að varla
er til nokkur hlutur, sem fjöldi manna efar eins mikið
og það, hvort sálin hafi nokkurt sjálfstætt líf utan lík-
amans. Og út af því rís efinn og óvissan um framhald
einstaklingslífsins eftir líkamsdauðann“.
Þér sjáið, hve merkilegt atriði síra Har. Níelssyni
fanst þetta vera. Af efanum um það, að sálin hafi nokk-
urt sjálfstætt líf utan líkamans, sprettur óvissan um
framhaldslífið eftir andlátið. En geti menn sannað það,
að sálin geti farið úr líkamanum í bili og starfað utan
við hann, þá virðist líka vera sannað sjálfstætt líf hennar.
Hér í félaginu hefir oft verið á þetta atriði minst,
og hér hefir þetta ástand fengið nýtt nafn, sem ekki var
til, þegar síra Haraldur flutti þetta erindi sitt. Nú er
það nefnt s á 1 f a r i r. Það er alkunnugt, að varafor-
seti þessa félags, prófessor Þórður Sveinsson, telur sig
geta komist í þetta ástand. Óhætt mun að fullyrða, að
hjá öllum þeim mönnum, körlum og konum hér á landi,