Morgunn - 01.06.1934, Qupperneq 55

M0R6UNN
49
„Og hvað var nú það?“ spurði eg.
„Eg sá hurðina opnast, og inn kom maður í mjall-
hvítum skrúða, eða kirtli. Hann gekk fast að rúminu
■okkar, rétti hægri hendlegginn beinan yfir rúmið, um
leið og hann sagði, í undur mildum og blíðum rómi:
»>Miskunnarverk það, sem þú gjörðir við fátæku konuna
í gær, verður manninum þínum borgað í dag!“
„Já, já! Skyldi mér vera til setunnar boðið?“ sagði
eg hlæjandi um leið og eg hentist fram úr rúminu til
þess að klæða mig.
Þegar eg kom út, var veður hið fegursta, sem það
getur orðið hér á suðurnesjum. Sjórinn sem spegilflötur,
blæjalogn og ekki einn skýhnoðra að sjá á himinhvolf-
inu. Allir smábátar rónir, og því fátt eða ekkert karl-
nianna í landi í Kirkjuvogshverfinu, nema eg og Jón
fóstursonur minn, þá 11 ára gamall.
Eg fór svo inn í húsið aftur, vakti drenginn, og bað
hann að koma og hrinda fram með mér litla bátnum
mínum, því eg ætlaði að fara út fyrir landsteinana, til
þess að reyna að fá einn smáþyrskling í soðið. Eftir lít-
inn tíma var eg svo kominn í land aftur með 11 þyrskl-
inga, sem eg fékk konunni minni, um leið og eg sagði:
„Taktu við, þetta sendir skrúðklæddi maðurinn þér, fyr-
ir miskunnarverkið, sem þú gjörðir við fátæku sængur-
konuna í gær!“ Konan mín brosti lítið eitt um leið og
hún sagði: „Það er ekki kominn dagur að kvöldi
enn þá!“
Svo fór eg inn í stofu, tók mér bók í hönd, fleygði
mér í legubekk og fór að lesa. Eftir lítinn tíma var eg
sofnaður, en vaknaði bráðlega aftur við það, að Jón
fóstursonur minn hristir mig til um leið og hann kallar:
Ólafur! Það er kominn trollari alveg upp að Kirkju-
skeri og liggur þar hreyfingarlaus“. Eg þaut upp af
legubekknum, greip sjónaukann og brá honum fyrir
augun, og þekti þá strax skipið, og að þarna var kom-
inn enski vinur minn, William Kennedy. Eg fór, án
4