Morgunn - 01.06.1934, Qupperneq 59

MORGUNN
53
ara sagt halarófa, var komin í hæfilega vallarsýn að
mér, taldist mér svo til í huganum, að mennirnir mundu
vera 18 eða 19 talsins, alt karlmenn. Þegar hópurinn
var kominn rétt að kalla að mér, undraði mig, að sjá
skrautið í klæðaburði sumra mannanna. Fyrst voru tveir
með gullkórónur á höfði, og þekti eg, að það voru páfa-
kórónur, eftir myndum, sem eg hafði áður séð af páfa-
kórónum. Sá þriðji í röðinni var með eins og silkiflau-
elshúfu og í silkiprestshempu, og þóttist eg þar þekkja
Jón biskup Arason. Svo komu 6 eða 7 menn í gull-
skreyttum valdsmannabúningi, og loks voru 9—10 í
almennum bændabúningi, en næstur þeim aftasta í röð-
inni var faðir minn, en aftastur eða síðastur í röðinni
var Ketill sál. bróðir minn.
Þegar sá fyrsti kom alveg að mér, sem mér virtist
vera páfi, eins og áður er sagt, staðnæmdist hann augna-
bliksstund fyrir framan mig, horfði hvössum augum á
mig, svo sló hann vísifingur hægri handar á vísifingur
vinstri handar, milli miðliðs og efsta liðs, um leið og
hann sagði byrstur: „Hefir þú!“ Svo hélt hann sína leið.
Þá kom sá næsti í röðinni, og gjörði nákvæmlega það
sama, sló vísifingur hægri handar á vísifingur vinstri
handar um leið og hann sagði sömu orðin: „Hefir þú!“
Og þannig hélt allur hópurinn áfram. Allir sögðu ná-
kvæmlega sömu tvö orðin, og gerðu hið sama tákn með
vísifingri. Loks kom svo röðin að föður mínum, og þótti
mér gamli maðurinn fremur þungur á brún, og hastur í
orðum, um leið og hann sagði og gjörði hið sama og
hinir allir. En hinn síðasti, Ketill sál. bróðir minn, leit
mjög svo raunalega og sorgbitinn til mín um leið og
hann sagði og gjörði hið sama. En svo lágt sagði hann
þessi tvö orð : „Hefir þú!“ —að eg aðeins heyrði til hans.
1 svefninum þóttist eg strax vita, að þetta hefði alt
verið fyrverandi eigendur hringsins, og að hringurinn
mundi vera tapaður, og við það vaknaði eg, og mundi þá
allan drauminn.