Morgunn - 01.06.1934, Síða 76

70
M0R6UNN
vitneskjan um hana sé sótt í huga minn, því engin slík
vitneskja var þar til; ekki var heldur auðið fyrir miðil-
inn að fá hana frá öðrum viðstöddum fundarmönnum,
því eg var sá eini þar, sem þekti þenna mann. Og öll
áður fengin vitneskja af hálfu miðilsins um þenna mann
eða fólk hans er útilokuð og gersamlega ómöguleg.
Mér var heldur ekki unt að skilja hvað hann átti
við, er hann sýnir heyflutninginn á bátnum, en nánari
eftirgrenslanir leiddu í ljós, að það atriði var einnig rétt.
Eg lít svo á, frá mínu sjónarmiði séð, að slík sann-
ana atriði sem þessi verði nokkuð þung á metunum í vit-
und þeirra, sem hugsa um eilífðarmálin með alvöru og
sanngirni. Ýms fleiri atriði hefir hann dregið fram í
sannana skyni fyrir framhaldslífi sínu, en eg læt þetta
nægja að sinni. Flestum þeim er koma á sambandsfund
verður það sennilega nokkuð minnisstætt, með hversu
miklum fögnuði og feginleik undanförnu vinirnir koma
til móts við viðstadda eftirlifandi ástvini sína. Endur-
fundastundin virðist ekki síður verða hinum förnu upp-
fylling helgustu vona sinna og þráa en þeim sem eftir lifa.
Fögnuði hans og feginleik er hann nú fyrir skömmu síð-
an átti þess kost að ávarpa viðstaddan föður sinn, er
naumast unt að lýsa, en jafnframt notaði hann einnig
tækifærið til að bæta við nýjum og ágætum sannana-
atriðum. Og þó að honum hepnaðist ekki að uppfylla
draumavonir sínar um það, að verða foreldrum sínum
til ánægju ogyndis, á þann hátt, sem hann hafði dreymt
um jarðvistarárin, þá hefir honum hepnast að hljóta upp-
fylling vona sinna, með því að geta ennþá borið ljós
og yl heima í gamla bæinn til foreldra sinna; og eitt
veit eg, að það ljós verður ekki frá þeim tekið.
Veturinn 1930—’31 höfðum við stöðuga fundi með
ungfrú Björgu Hafstein, er lesendur Morguns munu
kannast við af erindi mínu, er prentað er í síðasta ár-
gangi Morguns. Hlaut eg þá ýmsar ágætar sannanir
fyrir framhaldslífi sumra látinna vina minna, og nýar