Morgunn - 01.06.1934, Qupperneq 87

M O R Gr U N N
81
•en ekki seinustu árin„ því að þá hafi hann ekki getað
sint sínum venjulegu störfum". „En sýnir hann þér þá
ekki, hvert kýrnar hafa verið fluttar?“ spyr eg. „Hann
er nú að átta sig á því“, sagði Finna. „Eg held að hann
ætli niður að hesthúsinu; mér lízt ekki á, að kýrnar séu
hafðar þar, þarna neðst og yzt í túnjaðrinum niður við
sjóinn, en hann kemur nú aftur og fer með mig að löngu
húsi á hlaðinu, en þetta getur ekki alt verið fjós þetta
hús, eg gæti bezt trúað, að annar endinn á því væri
notaður fyrir heyhlöðu; já, það er áreiðanlega heyhlaða,
eg finn heylyktina úr henni. En kýrnar eru í öðrum end-
anum, og mér finst þetta hús, sem þær eru í, hafi ein-
hvern tíma í hans tíð verið notað fyrir eitthvað annað,
held einhverja geymslu, og mér sýnist vera innangengt
úr fjósinu í hlöðuna“.
Þetta er alt nálcvæmlega rétt. En til skýringar skal
eg taka það fram, að hesthúsið, er hann sýnir Finnu, er
á sumrin notað fyrir fjós, en þessi breyting á fjósinu var
íterð eftir að hann lézt.
Alveg nýlega, er eg var á fundi með B. H„ sagði
Finna mér af manni einum er þekti mig. Hún nefndi
skírnarnafn hans rétt, lýsti heimili hans og umhverfi
rétt, og einu herbergi í húsinu mjög ítarlega. Þar á
weðal hlut einum, er eg kannaðist ekki við að þar væri
til, en Finna kvað hann sýna sér.
Eg hefi síðar hlotið vissu fyrir því, að þetta er alveg
rétt. Þessi hlutur hafði komið á bæinn eftir að eg hafði
komið þar síðast, svo að mér var með öllu ókunnugt um,
að hann væri þar til. Hinn látni gat heldur ekki um hann
vitað, því hann hafði ekki komið á hið forna heimili sitt
síðustu árin. Enginn af viðstöddum gat heldur um hann
vitað, því að eg var sá eini, sem við þenna mann kann-
sðist. Ekki er unt að halda því fram, að frásögnina um
úann sæki Finna í hugi viðstaddra fundarmanna. Ekki
€r Því heldur til að dreifa, að miðillinn þekti þenna
6