Morgunn - 01.06.1934, Side 103

MORGUNN
97
lega litið fram í baðstofuna og sé eg kvenmann í ferða-
fötum, er mér sýndist helzt vera nefnd Þórunn. Dró hún
sig til balca fram fyrir baðstofuhurðina; þótti mér það
undarlegt, að hún skyldi eigi heilsa mér, og fór því að
skygnast eftir kvenmanni þessum. Var kona mín fram
í búri og spyr eg hana, hvort nokkur hafi gert vart við
sig, og neitar hún því. Kvenmaðurinn, er eg sá koma,
var Jakobína Jóhannsdóttir á Þverá í Reykjahreppi. I
sömu andránni er koiriinn maður utan af Tjörnesi, Jón
uokkur Sigurðsson frá Ketilsstöðum. Fór hann eigi
lengra en til mín. Var það erindi hans, að hann var send-
ur með föt af konu einni, er nýlega var dáin af afleið-
ingum barnsburðar, til móður hennar, Guðbjargar, sem
Var liúsmenskukona hjá mér, systir áður nefndrar Þór-
unnar. Kom mér til hugar, að Soffía, svo hét konan,
uiundi hafa fylgt fatnaði sínum og tekið á sig svip móð-
ursystur sinnar, um leið og hún leit inn í baðstofuna til
okkar feðga, því Jónas sál. sá kvenmanninn jafnt mér,
er hún kom inn á baðstofugólfið.
í berjamó.
Ábúðarjörð mín, Saltvík, var heyskaparlítil, og varð
eg vanalega á hverju sumri að sækja heyskap minn vest-
ur á Sílalæk, þaðan er eg flutti mig. Var eg heima bæði
til að smala ánum, sem þá voru hafðar í kvíum, og til
uð færa fólki mínu mat í útgerðina. Þá var það eitt
sunnudagskvöld, að eg fór að smala ánum til mjalta;
voru þær á leitinu utan og ofan við bæinn í Saltvík. Geng
eg út fyrir ærnar að neðanverðu og upp með þeim að
uorðan. Blasti þá við mér slakki utan í ás, er liggur of-
an við húsin efst í túninu. Er slakkinn vaxinn víði og
^erjalyngi og er þar vanalega mikið af bláberjum. Sé
eg þá 2 kvenmenn fullorðna, unglingsstúlku og 2 stúlku-
körn, á að gizka á 5. ári, ganga þar um slakkann og
höfðu alla þá tilburði, sem fólk er vant að hafa í berja-
*uó. Glansaði á fallegan búning á fólki þessu. Datt mér
7