Morgunn - 01.12.1940, Qupperneq 11

M O R G U N N
137
Einar H. Kvaran hefði verið samtíða þessum manni í
fjarlægu landi.
Rétt á eftir sagði Jakob: „Hann (þ. e. E. H. K.) sýnir
mér nú stórt hús eða hlið á stóru húsi, ég sé marga þétta
glugga á því, það er stutt á milli þeirra. Dálítið fjær
sé ég skóglendi og fyrir framan þetta hús er garður. Það
sést líka í vatn eða sjó frá húsinu og fjöll sjást í nokk-
urri fjarlægð. Þetta hús líkist einna mest sjúkrahúsi, en
það er þó ekki beinlínis sjúkrahús, ég sé hann ganga
þarna út og inn, hann leggur sig stundum út af, og ég
er sannfærður um, að hann hefir einhvern tíma verið á
þessum stað, og það voru þarna víst einhverjir fleiri sér
til hressingar, þetta hefir víst verið einhvers konar hress-
ingarhæli, hann hefir dvalið þarna sér til heilsubótar og
honum hefir batnað þarna“. Fullyrti Jakob mjög ákveðið,
að staður sá, sem hann sýndi sér með þessum hætti, væri
ekki hér á landi, heldur langt í burtu, og bætti því við,
að langt væri síðan hann hefði dvalið þarna, hann hefði
þá verið miklu yngri.
Frú G. Kvaran spurði nú, hvort hann gæti fengið að
vita hjá honum, hvar þessi staður væri eða hvað hann
héti. Svaraði Jakob því, að hann sýndi sér tvo bókstafi,
en milli þeirra væri nokkurt bil, þeir myndu vera sitt úr
hvoru nafni, en báðir myndu þeir eiga við stað þann, sem
hann hefði verið að sýna sér. Sagði ennfremur, að stafir
þessir væru A. K. „Hann hefir álit á þessum stað, og
hann er að hugsa um einhvern „nafna sinn“ í sambandi
við hann, ,,ef hann væri kominn þangað“, segir hann“.
Frú G. Kvaran kvaðst skilja, hvað hann ætti við með
Því að minna á þennan stað.
Fundargestur sá, sem hér um ræðir, var Gunnar, sonur
Einars H. Kvaran, en frú Guðrún vissi ekki neitt um
Þuð, að hann myndi verða á fundi þessum, enda veit hún
aldrei neitt um það, hverjir verða viðstaddir á þessum
fundum hennar.