Morgunn - 01.12.1940, Síða 31

MORGUNN
157
Hún var búin til brúðkaups.
I sinni ágætu bók „Framhaldslíf mannsins eftir dauð-
ann“ birti höfundurinn, hinn frægi, enski prestur Ch.
Ii. Tweedale, söguna um Palladíu. Þar birti hann einn-
ig eftir ágætum heimildum söguna, sem hér fer á eftir,
af framliðnu konunni, sem kom búin til brúðkaups til
að fagna því, að innan skamms átti aðskilnaði hennar
og eiginmanns hennar að vera lokið og dauði hans að
veita þeim vígslu til eilífra samvista.
, Síra Charles heldur því fram, að sú fagra trú, að
andar framliðinna séu viðstaddir dánarbeði sinna jarð-
nesku vina, sé jafngömul mannkyninu og að naumast
muni sú fjölskylda vera til, sem ekki geymi einhverjar
frásögur, sem styðji þessa trú. Sem dæmi tilfærir hann
söguna, sem hér fer á eftir, af konunni, sem búin var til
brúðkaups. Allir þeir, sem urðu 'vottar að þessu fyrir-
brigði, voru ýmist embættismenn í brezka hernum eða
læknar. Frásögnin er á þessa leið:
„Haustdag nokkurn árið 1876 voru h. u. b. fjórtán
menn úr 5. Lancers-herdeildinni saman komnir í herfor-
ingjaborðsalnum í Aldershot. Þeir höfðu nýlokið við að
borða miðdegisverðinn og klukkan var rúmlega hálf-
átta, þegar þeir sáu konu í fullum kvöldklæðnaði úr hvítu
silki og með langan brúðarslóða, ganga fyrir gluggann
úti, en gluggatjöldin höfðu ekki verið dregin fyrir nema
að nokkru leyti. Hún var nokkuð fljót í hreyfingum, en
a .m. k. tveir liðsforingjar, er sátu við borðið, sáu hana.
Hún hreyfðist í áttina til hr. Norton, sem hringdi
strax bjöllunni og spurði undirforingjann, hvort nokkur
hefði verið í söngsalnum, sem lá samhliða borðsalnum,
því að þeir héldu að vera kynni, að þessi dularfulla konu-
wynd kynni að hafa endurspeglazt þaðan. Undirforing-
inn kvað enga konu hafa komizt þangað inn og foringj-