Morgunn - 01.12.1940, Qupperneq 35

MORGUNN
161
og allt annað, sem hér fer fram, sem hann kom. Eftir
að hann er vaknaður úr dáleiðsluástandinu, eða vak-
inn úr því, mun hann litla eða enga hugmynd hafa um
það, sem fram fór.
Mjög svipað er reimleikunum háttað undir mörgum
kringumstæðum; afturganga er lang oftast algerlega á
valdi einnar hugsunar; dag eftir dag, nótt eftir nótt og
stundum ár eftir ár sést hún endurtaka sömu tilbreyt-
ingarlausu athöfnina, með sama látbragði og sama
svip.
Du Prel álítur að ein hugsun um einhvern einstakan
atburð frá jarðlífinu valdi því, að einhver hluti af
anda hins framliðna leiti aftur til jarðarinnar, þangað
sem atburðurinn gerðist, og birtist þar, sem reimleikar
eða afturganga, jafnvel án þess að hinn framliðni, sem
samtímis lifir og er að starfa í öðrum heimi, hafi hug-
mynd um það, afturgangan kunni því að vera eins
konar ósjálfráður draumur hins framliðna, sem hann
hafi sjálfur enga hugmynd um. Þannig standi t. d. á
því, að þeir, sem svift hafa sjálfa sig lífinu sjáist svo
oft á staðnum, sem sjálfsmorðið fór fram á; þeir komi
þangað ekki sjálfir, en hugsun þeirra leiti þangað ósjálf-
rátt oft fyrir því. Þessi sé jafnframt skýringin á því að í
reimleikafrásögnum sé það svo ákaflega algengt, að
afturgangan birtist aftur og aftur í sama ákveðna til-
ganginum, en hætti svo að birtast er tilganginum sé náð.
Du Prel virðist hafa litið svo á, að á þennan hátt
mætti útskýra talsvert mikinn hluta reimleikafyrirbrigð-
anna sem eins konar draum hins framliðna manns, og
þó naumast sem draum hans, heldur öllu fremur sem
starf einhvers hluta hugar hans, starf sem nær inn í
jarðneska heiminn og birtist þar í sýnilegum myndum,
en er honum sjálfum þó að einhverju leyti ósjálfrátt og
gerist jafnvel án þess að hann hafi fulla meðvitund um
það.
Þessar skoðanir du Prels hafa aðrir menn tekið til
11