Morgunn - 01.12.1940, Side 43

MORGUNN
169
á hann hlýddu, voru honum meira eða minna samdóma,
þá má það vissulega atburð telja, er gáfaður vísinda-
maður, sem alla æfi hefur fengizt við þau ein störf, er
útheimta vandlega og rökrétta umhugsun og síðan vand-
aða framsetning á öllum niðurstöðum — tekur sér fyrir
hendur að birta hugsanir sínar um svo alvarlegt og þýð-
ingarmikið mál, sem líf og dauði er, og leitast við að
greiða úr hinum helztu spurningum, sem að því mikla
máli lúta.
Ég þóttist ekki mega láta vera að minnast nú á þenn-
an erindaflutning, af því að hann er svo — sem við
segjum — nýr á dagskrá hjá oss og kemur svo við mál-
efni vort, öllum í fersku minni og hefur vakið svo mikla
athygli og eftirtekt. En ég tek fram, að ég ætla ekki hér
og nú að gagnrýna þessi erindi. Til þess treysti ég mér
ekki svo að neitt mark væri að, þar sem ég hef ekki
erindin fyrir mér, en yrði að fara eftir minni, sem oft
getur orðið ónákvæmt. En æskilegt væri, og mér þykir
Hklegt að þau verði prentuð, og gæti orðið verkefni fyrir
einhvern eða einhverja af vorum mönnum, t. d. forseta
vorn, að grandskoða þau og grafa úr þeim það gull —
sem ætti þó nokkurt að vera — sem væri stoð fyrir mál-
efni vort, og hreinsa úr, það sem reynist óekta málmur.
En eftir að ég hef heyrt síðasta erindið, virtisl mér
að sálarrannsóknirnar hafi ekki fengið það rúm, sem
þeim hefði borið, þegar ræða er um líf og dauða, og
niðurstaðan verða ekki annað en eivitastefna, það er við-
urkenning á möguleikanum, til að líf geti verið til eftir
þetta og rétt sé að vera við því búinn, án þess að nokkur
vitneskja sé fáanleg. Allgóð hugmynd var gefin um skoð-
anir fornra spekinga fyrir 2000 árum, en ekki sagt frá
að til hafi verið höfuðspekingar spíritismans, svo sem
Wallace, Crookes, Myers, Oliver Lodge o f 1., sem bæði
þekktu hina fornu og voru sjálfir spekingar, sem auk
þess höfðu til brunns að bera það, sem mannsandinn
hefur þó þróazt við 20 alda menning, og virðist því ekki