Morgunn - 01.12.1940, Side 63

MORGUNN
189
Einum eöa tveim dögum síðar kom bréf, sem flutti þá
fregn, að Edwin hefði andazt eftir stutta sjúkdómslegu.
Aðra vitrun sína fékk Home, þegar hann var 17 ára.
Foreldrar hans bjuggu þá í 12 mílna fjarlægð frá hon-
um. Einhvérju sinni þegar móðir hans var ein með
honum sagði hún honum að innan fjögra mánaða myndi
hún deyja. ,,Mary litla systir þín — sagði hún — birt-
ist mér í sýn; hún hélt á fjórum liljum í hendi sér, og
þær duttu niður milli fingra hennar hver af annari, og
þegar sú síðasta datt, sagði hún: ,,Og þá kemur þú til
mín“. Ég spurði hvort liljurnar táknuðu ár, mánuði, vik-
ur eða daga, og hún svaraði mér: ,,Mánuði“.
í fjórða mánuði veiktist Mrs. Home og var þá í heim-
sókn hjá vinafólki sínu. Maður hennar flýtti sjer að
sjúkrabeði hennar, en Daníel lá veikur heima og komst
ekki. Kvöld nokkurt kallaði hann á fóstru sína og sagði:
„Mamma dó kl. 12 í dag. Ég sá hana og hún sagði mér
þetta“.
Frænkan lagði engan trúnað á orð hans, en þau
reyndust eigi að síður sönn, og móðirin hafði einnig haft
rétt fyrir sér um dauða sinn.
Upp frá þessu fór Daníel Home að hugsa meira en
áður um dauðann og fór að sækja bænasamkomur með
tx’úuðu fólki, enda var hann alla æfi mjög trúhneigður.
En þá brá svo undai’lega við, að í návist hans fóru að
heyrast furðuleg högg, sem enginn skildi í og sízt hann
sjálfur. Einn morguninn, er hann kom niður til morgun-
vei'ðar eftir svefnlausa nótt, fölur og þreytulegur, var
frænku hans loks nóg boðið. Hún tók til að halda
þrumandi ræðu um alla þá bölvun, sem hún taldi að
stafaði af þessum æsandi bænasamkomurn, en hún komst
ekki langt í þeirri ræðu, því að skyndilega dundu högg-
in í ákafa á boi’ðið, sem þau sátu tvö ein við, að morg-
Unverðinum.
„Hvað er þetta?“ æpti frænkan og heimtaði tafar-