Morgunn - 01.12.1940, Síða 65

M O RG UNN
191
hann aldrei. Hann þáði raunar heimboð vina sinna, og
stun;lum dýrmætar gjafir, gull og gimsteina frá kon-
ungum og keisurum, eins og frá Alexander Rússakeis-
ara, sem hann batt mikla vináttu við, en þessar vina-
gjafir geymdi hann og seldi aldrei eða notaði sér á þann
hátt í hag. Eftirtektarvert er, hvernig hann tók tilboði
Evgeníu, keisaradrottningarinnar frönsku, sem var hon-
um svo þakklát fyrir fyrirbrigðin, sem gerðust á fund-
um hans við keisarahirðina, að hún kx-afðist þess að
mega gefa honum peningaupphæð. Mr. Home vissi að
hirðsiðirnir leyfðu ekki, að keisaralegi’i gjöf væri hafn-
að og bað keisarafrúna, að hún annaðist skólamenntun
systur hans, sem var í Ameríku, og gerði hún það.
Unga stúlkan var sett í beztu franska skóla fyrir aðals-
stúlkur og drottningin reyndist henni sem móðir, unz
hún andaðist af berklum nokkrum árum síðar.
Alexander Rússakeisari bað Mr. Home einhverju
sinni að kjósa sér einhvei’ja gjöf, sem vott hinnar keis-
aralegu vináttu. Mr. Home bað þá um náðun fyi’ir sek-
an mann. Af grunnlausum auðæfum keisarahallarinnar
óskaði hann sér einskis.
í fjármálum sínum eins og í öllum öðrum efnum
reyndist hann svo frábærlega hreinn og flekklaus mað-
ur, að allii’ hlutu að unna honum, sem þekktu hann.
Enda gerir hann í bók sinni, sem hann nefndi „Ljós og
skuggar spíritismans", mjög strangar kröfur til miðl-
anna. Sjálfur fann hann, að hann var verkfæri í hendi
Guðs, til að veita mönnunum ómetanlega blessun, og
hann krafðist þess með alvöruþunga hins strang-heiðai’-
lega og grandvara manns, að engum héldist uppi að
reka miðilsstarfsemi nema þeim, sem væru til hins ítr-
asta búnir sinni heilögu köllun, væru guðsbörn og flekk-
lausir í öllu sínu líferni.
Sjálfur vann hann fyrir sér með bókum sínum og
upplestri skáldrita, sem hann þótti mesti snillingur í.
Hann kvæntist tvisvar, og voru báðar konur hans af-