Morgunn - 01.12.1940, Qupperneq 87

M O RG UNN
213
ekki munað það; en í þetta skipti kom nafnið án þess
að ég leitaði eftir því.
, Tíminn leið og nýjar og nýjar sannanir hrúguðust
upp. Þær komu algerlega án spurninga eða^nokkurs
annars tilefnis frá minni hálfu. Ég gerði það að gamni
mínu að skrifa eftir minni allt, sem á fundinum kom,
og þér hefðuð máske gaman af að heyra hvað þessar
fundargerðir eftir fjögur ár, eru orðnar langar. Ég var
að athuga það nýlega, þær myndu taka 840 blaðsíður í
bók, sem væri í sama broti og ,,Morgunn“, eða með
öðrum orðum, það mundi taka 42 klukkutíma að lesa
þær allar upp! Ég segi frá þessu hér að eins til að gera
yður skiljanlegt magn þess, sem kornið hefir, en ekki í
því skyni að ég vilji miklast af því eða vænta þess, að
nokkur fari að álíta það meira eða fullkomnara en það
er í raun og veru.
Nú fóru að koma svonefndar bókasannanir: mér var
* bent á orð og setningar í bókum (sumar þeirra hafði ég
aldrei lesið), og reyndist allt nákvæmlega rétt.
Efinn kom eftir fyrsta fögnuðinn, læddist í kringum
mig eins og grár köttur, viðbúinn að henda á lofti mis-
sagnir eða grunsamleg orð ef til félli. Stjórnandi miðils-
ins lét hann enga næring fá, heldur þvert á móti. Það
var eins og hvert orð, sem stafað var, væri fyrir fram
þaulhugsað, og smátt og smátt varð ég algerlega sann-
færður. Ég skammaðist mín fyrir að segja það, að það
tók a. m. k. fimmtíu sinnum lengri tíma en sanngjarnt
hefði verið.
Það var eins og beðið hefði verið eftir því, að ég
sannfærðist um áreiðanleik fyrirbrigðanna, því að nú
var farið að lýsa fyrir mér lífinu hinumegin. En það var
k. ekki mikið, sem sagt var í hvert skipti. Ef ég má nota
slík orð, vildi ég segja að þennan fróðleik hefði ég tekið
inn í skeiðatali, og aldrei.var nýju atriði bætt við, fyrr
en ég var búinn að velta hinu svo fyrir mér, að mér
fannst ég skilja það. Ég gagnrýndi þessar fregnir mis-