Morgunn - 01.12.1940, Qupperneq 89

MORGUNN
215
um stjórnar. Ég vil reyna að skýra það íyrir yður eftir
því, sem mér er sagt frá:
Þegar miðilsfundur er haldinn, isitur miðillinn og
aðrir fundarmenn, sýnilegir sem ósýnilegir, innan í hring
— stundum margföldum hring — af framliðnum hjálp-
arverum. Innan í hringnum er stjórnandi miðilsins; á
meðan hann er í sambandinu verður hann að komast í
eitthvert sérstakt ástand, líklega ekki ósvipað léttum
svefni, og er því sem næst ósjálfbjarga á meðan fyrir
utan að komandi áhrifum, líkt og miðillinn okkar megin.
Milli fundarmanna og hinna ósýnilegu þátttakenda inn-
an hringsins liggur ljósband, eða öllu heldur straumur,
sem hefir lit, á upptök sín frá miðlinum og berst með
ofsahraða frá honum milli allra þátttakenda, bæði þessa
heims og annars. Þetta efni — eða straumur — er bæði
jarðneskt og ekki jarðneskt, eterískt. Þegar um til-
raunir með borð er að ræða liggur það í gegnum borðið.
Stjórnandinn, sem situr venjulega í ofurlítilli fjarlægð
frá borðinu, stjórnar nú þessum straumi með huganum
einum saman, hann hugsar sér hvenær borðið skuli lyft-
ast og falla svo að úr verði högg, sem eftir settum regl-
um mynda stafrófið.
I mörgum tilfellum, þegar kraftur miðilsins er ekki
nægilegur til að verka svona óbeint, mun vera notuð
beinni aðferð, sem sé sú, að miðillinn sé látinn hreyfa
borðið án þess að hann viti af því sjálfur, er það þá
stjórnandinn, sem verkar á hug miðilsins, sem óafvitandi
hlýðir skipunum hans. Hvor aðferðin notuð er, skiptir í
sjálfu sér engu máli, nema hvað fólki mun yfirleitt
þykja merkilegra, að borðið hreyfist, án þess að hendur
miðilsins snerti það.
Ég minntist áðan á hring utan um fundarfólkið. Nú
vill svo til, að einmitt á sömu stundu og verið er að
halda fundinn, komast óboðnir gestir að því, að þarna
sé verið að halda fund, þeir sjá það á sérkennilegu geisla
útsreymi, sem er samfara hverjum miðli. Og jafnvel