Morgunn - 01.12.1940, Qupperneq 90

216
M O R G UNN
þótt sumir þeirra séu ekki lengra á veg komnir en svo,
að þeir misskilja sitt raunverulega ástand, skynja þeir
samt, að hér er tækifæri til að komast nær sínu fyrra
lífi, sem þeir sumir skilja þó ekki að þeir séu lausir við,
en telja sig að eins vera að dreyma — og sá draumur
verður þeim oft og einatt lítt bærilegur.
Þótt einn slíkur maður komi að miðilssambandi kemur
það venjulega ekki að sök, því að venjulega getur kraft-
ur hinna einangrað hans kraft svo, að hann komi honum
ekki við, og oft verður koma slíkra vesalinga á fundinn
þeim til blessunar. En þegar máske tugir slíkra manna
ráðast á hring, fer málið að vandast æði mikið, í tryllt-
um æðisgangi eftir að komast fyrstir að miðlinum, ráð-
ast þeir að óvörum að aftasta hringnum, og takist þeim
að rjúfa hringana alla, og að komast inn að ljósband-
inu, eða inn í það, er stórhætta á ferðum. Stjórnandi
miðilsins, sem þá er bundinn í samandinu, getur tapað
svo miklum krafti, að hann verði ófær í vikur, eða
jafnvel mánuði, til að stjórna miðlinum. Miðillinn sjálfur
tapar líka venjulega miklum krafti og oft geta miðils-
hæfileikar hans beðið alvarlegan hnekki, eða jafnvel
horfið með öllu. Og í einstaka tilfellum, ef ekki er fyrir
hendi nægileg þekking og stilling hjá fundarmönnum
getur slík truflun haft slæm áhrif á heilsu miðilsins.
Ég hygg, að mér muni óhætt að fullyrða að tilrauna-
fólk yfirleitt, einkum við hinar einfaldari tilraunir, geri
sér ekki eins mikið far og ætti að vera, um að afla sér
þeirrar fræðslu, sem er í raun og veru algerlega ómiss-
andi undirstöðu atriði. Jafnvel hversu lítilfjörlegar sem
tilraunirnar eru geta þær orðið hættulegar, auk þess sem
hinar mörgu og tíðu missagnir og blátt áfram vitleysur,
sem koma fram við ýmsar slíkar tilraunir, stafa að veru-
legu leyti af skorti á nægilegri vernd miðlanna frá báð-
um hliðum.
Ég hefi mjög velt því fyrir mér, hvernig á því stendur
að truflanirnar komu fyrst fram eftir 2 1/2 árs stöðugar